Verschil van jeugd en jeugd van nu!
Ze vroeg: zit er verschil in jouw jeugd, of de jeugd van nu,
Nouuu antwoordde ik: een beetje (veel) toch wel. Ze vroeg:
maar waarin zit dat verschil dan? en ik begon:
wij hadden het lef niet om tegen te spreken
want moeders wil was wet!
We hadden evenmin het lef te laat te komen,
want vaders wil was hard! We deden onze plichten
(en dat waren er nogal wat) met alleen gemopper
binnensmonds, want wanneer je hardop uitsprak
wat je dacht, oei dan waren zowel
Vaders als Moeders wil WET met grote letters.
Je had te doen wat werd opgedragen,
daar waar men nu schermt met de" kindertelefoon"
had je alles maar te doen, heel gewoon.
Waren er ook leuke dingen in je jeugd?
Dan moet ik diep, heel diep nadenken.
Want het bizarre is, dat je de leuke dingen
- die niet zo veelvuldig voorkwamen - toch iets meer
naar de achterkant schuift.
Ze vroeg: en je verjaardag dan?
Nou, daar kan ik heel kort over zijn, mijn/ onze
verjaardag werd gevierd, met een koekje, jawel.
En het mooiste was, 1 koekje was genoeg want
de rest was voor de visite!
Jawel.
Als je NU kijkt naar de omvang en grootte van de taart
voor jou mijn kind,
weet dan dat niet alles vanzelfsprekend is...
En als er iemand kwam eten dan?
En ineens schiet me een anekdote te binnen,
van een persoon die zou komen eten.
Twee pannen met vlees (nooit zoveel gezien)
stonden op tafel, het kon niet op.
Plaats aan tafel was er niet,
dus twee kinderen moesten aan de salontafel
op hun knietjes zitten.
Gebraden kip in de ene en gehaktballen in de andere pan
lieten ons watertanden.
Dan komt het bord onze kant op, met een zielig klein balletje
want de "visite" wilde een kippenpoot.
Maar: die wilden wij ook wel.
Een balletje zagen we wel vaker, maar KIP
was een traktatie die dus ook al alleen voor de visite was.
Eén van de twee kinderen die aan de salontafel zaten
stond op: met de bal in zijn hand,
boos en wel, knikkerde de bal terug in de pan,
spetters jus vlogen alle kanten op, juist ja,
ook op de broek van de visite, die dit niet fijn vond.
Het maal werd afgewerkt, de boosdoener heeft zijn bord
leeggegeten zonder vlees,
maar het geeft wel aan dat vroeger meer naar de visite werd gekeken
dan naar het eigen kroost.
Dus kind, ja onze jeugd was totaal anders en niet te vergelijken
met die van nu. Mocht je meer willen weten: we gaan nu eten
en op onze borden verschijnt bij iedereen hetzelfde!
casema.nlGeplaatst in de categorie: kinderen
Jeugd
104
Geef je reactie op deze inzending: