Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Herinnering aan Wim Brands

Ik was eigenlijk gestopt met schrijven voor Nederlands.nl, maar ik heb een herinnering aan Wim Brands die onlangs zelfmoord heeft gepleegd die ik graag met jullie wil delen.

Het was in het jaar 2000 als ik mij het goed herinner. Ik was in Amsterdam lid van het Diep Water Collectief, een collectief voor kunstenaars met een psychiatrische handicap. Er werd een dichterscursus gegeven in de Staatsliedenbuurt in Amsterdam onder leiding van Wim Brands.
Er was een grote cirkel van tafels gemaakt en iedereen moest zich voorstellen en vertellen wie je favoriete dichters waren. Ik noemde onder andere Kees Ouwens, Wim Brands noemde hem als voorbeeld van een dichter die zijn eigen weg was gegaan.

We moesten een gedicht schrijven over onze eigen woonomgeving, dat werd nota bene het gedicht “Amsterdam”, het eerste gedicht dat ik ooit op Gedichten.nl publiceerde.
Wim Brands was een aangename erudiete man om mee te maken, ik werd gevraagd als een van de redactieleden voor een dichterskrant die kleinschalig werd uitgegeven: “Prins in blauwe regenjopper.”

Wim Brands was erg nieuwsgierig naar wat mensen met een psychiatrische achtergrond met poëzie hadden. Hij vroeg daar uitgebreid naar en liet verschillende mensen aan het woord. Ik had eigenlijk geen idee dat hij niet eens zo veel ouder dan ik was.

We moesten allemaal ons eigen gedicht voorlezen en daarna werd er over gepraat. Het was een gezelschap van mensen met schizofrenie, mensen met borderline, en een aantal mensen die op straat zwierven.


Een vreemd en verdrietig gevoel dat juist hij, die zo begaan was met mensen die met taal bezig waren, zo heftig door een depressie werd getroffen dat hij geen uitweg meer zag.

Wim bedankt, je hebt veel mensen via radio en televisie met boeken en poëzie weten te boeien.

Ik vind het bijzonder dat ik je ook kortstondig van dichtbij heb meegemaakt, in levende lijve, tijdens de dichtcursus die je in het jaar 2000 gaf.

Alle nabestaanden wens ik veel sterkte.

Schrijver: Henk van Dijk, 6 april 2016


Geplaatst in de categorie: bedankt

4.9 met 9 stemmen 404



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
8 april 2016
Aanvankelijk was ik boos op Wim, omdat hij volgens de media nog maar kort tegen zijn zware depressie streed. Misschien was het wel een jarenkwestie. Het hiaat van antidepressiva en psychiatrische hulp maakte bij mij de wrevel los. Wie weet in wat voor sombere toestand hij tenslotte verkeerde? Daar heeft niemand, ook ik niet, over te oordelen. Dat hij dit gedaan heeft, hoeft niets te zeggen over zijn grote liefde voor zijn vrouw en kinderen. Die liefde staat los van zijn opeens diepe doodsverlangen. Maar ik had hem zo graag revalidatie gegund. De aantrekkingskracht van het willen weg zijn was blijkbaar groter, van de depressie verlost zijn. Zijn diepste motieven zullen misschien wel voor altijd een raadsel blijven. Vergeet niet dat depressie niets anders is dan het onderdrukken van je ware emoties en een gebrek aan serotonine. In de New Age wereld zijn vele methoden om die onverwerkte, traumatische emoties op adequate methode te uiten, wat vaak sneller gaat dan gesprekstherapieën in psychiatrische klinieken. Jammer dat Wim niet voor die overlevingskans gekozen heeft.
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
8 april 2016
Graag gelezen, Henk. Het stemt mij ook verdrietig. Nooit meer zijn programma op de zondagochtend. Het is verontrustend om te zien hoeveel mensen bewust ervoor kiezen om onze wereld te verlaten. Ik hoop dat hij rust mag vinden waar hij nu is.
Naam:
Ton Hettema
Datum:
6 april 2016
Mooi gedaan beste Henk, deze waarderende
herinnering. Laten we de inspirerende
momenten met hem bewaren als zijn
nagedachtenis.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)