Intakegesprek bij Mentrum

Op maandag 12 december was het intake gesprek van Bjarne Gosse bij Mentrum in Amsterdam Oost.
Het was niet zo ver fietsen naar het lelijke gebouw waarin de geestelijke gezondheidszorg was gevestigd. Ik zag voor de deur al wat vage figuren staan. Ik vertelde de gespierde portier dat ik om elf uur een afspraak had. Ik zag een vage glimlach op zijn gezicht. “Met wie?” vroeg hij.
Ik haalde het papier uit de binnenzak van mijn jas, zocht naar de naam en noemde die.
Ik ging zitten in de lelijke ontvangstruimte, overal liepen mensen rond aan wie je kon zien dat ze geestelijk niet in orde waren. Ik werd meteen al geïntimideerd door deze omgeving.
Degene die het intakegesprek zou voeren moest plotseling nog een mevrouw te woord staan.
Ik zat er tien minuten naar te kijken en kon het halve gesprek volgen.

Ze excuseerde zich voor het oponthoud. We moesten een heleboel deuren door voordat we eindelijk bij een lullig kamertje kwamen in het lelijke gebouw. Ze vroeg voor de tweede keer of ik een beker koffie wilde, terwijl ik zelf een uitstekend koffiezetapparaat had staan in mijn woning die ik voor deze gelegenheid had verlaten.

Ik had al zoveel indrukken gehad dat ik de eerste minuten niet echt contact kon maken. Ze stelde voor om meteen door naar de psychiater te gaan zodat ik geen dingen dubbel hoefde te vertellen.

De psychiater vertelde wat mijn huisarts aan haar had verteld. Ze gingen er altijd vanuit dat je de psychiatrie geweldig interessant vond, ik hielp ze snel uit die droom. Ze gingen wat gerichter vragen stellen, ik werd een beetje boos omdat ze net deden alsof ik achterlijk was. Ik vertelde dat ik ruim honderd kunstwerken in mijn leven had verkocht, en dat ik nog steeds bezig was met creatieve zaken. Ik liet ze weten dat ik gelukkig was in mijn fantasiewereld maar dat ik verdrietig was omdat ik mij eenzaam voelde omdat ik niet goed contact kon maken met andere mensen vanwege mijn psychiatrische handicap en omdat ik mensenschuw was. Ik liet ze ook weten dat ik geen zin had in contact met andere psychiatrische mensen omdat ik daar moedeloos van werd, zoals ook destijds het geval was geweest bij mijn jongere schizofrene broer.

Ik kon vaak niet uit mijn woorden komen, maar het verhaal werd ze wel duidelijk. Ik had al een tijdje geoefend door Bjarne te zijn.
Ik vertelde dat mijn ex mij plaagde omdat ik op zoek was naar een liefdesvriend. Ze stelde een vraag die ik niet begreep en ik antwoordde “Allebei.” Ze legde iets uit over woonbegeleiding zorg, stelde vragen over mijn medicijnen. Het kwam er op neer dat je weer van instantie naar instantie kon gaan, maar er was nu wel een centraal persoon.
Ik probeerde alles zo goed mogelijk te beantwoorden, maar veel dingen kon ik niet in mijn hoofd onthouden. Ik wist de naam van mijn medicijnen niet en ook niet de dosering, ik wist het nummer van mijn mobiele telefoon niet, en die had ik ook niet bij me.

Toen ik vroeg met wie ik nu precies te maken kreeg, bleek dat weer iemand anders te zijn. “Een casemanager”. Het was omdat mijn naam Bjarne was en niet Kees, want dan had ik haar Kees manager genoemd. Het idee was dat ze naar aanleiding van de intake de meest geschikte casemanager voor mij zouden zoeken.

Ik had geen zin om er na afloop een verhaaltje over te schrijven. Mijn verhalen waren vastgelopen door het gebrek aan liefde. Maar ik wilde mijn trouwe lezers van Nederlands.nl niet teleurstellen en deed toch een poging.

geestelijk psychiatr psychiatrie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 4 stemmen 121