Mijn nieuwe casemanager

Op de regenachtige woensdag 8 maart 2017 maakte ik nader kennis met mijn nieuwe casemanager van het fact-team van Mentrum in Amsterdam Oost. Deze keer sloeg ik het aanbod van een drankje niet af omdat ik nat was door de regen. Ze kwam aanzetten met een plastic beker met daarin rooibosthee waaraan ik zelf de suiker mocht toevoegen.

Het gesprek begon wat onoverzichtelijk, waarschijnlijk omdat ze haar belangstelling nogal aanzette hetgeen op mij onnatuurlijk en aangeleerd overkwam. Ik kreeg af en toe korte black-outs omdat ze niet altijd goed begreep wat de nuance in wat ik vertelde was. Ook vond ik het lastig dat ik een aantal zaken een dag eerder met de psychologe al had besproken en ik niet goed begreep wat zij als psychiatrisch verpleegkundige daar nog aan toe had kunnen voegen.

Ze bood me een nieuwe uitgeprinte versie van het behandelplan aan. Veel technische termen uit de psychiatrie aangevuld met persoonlijke informatie die dus over mij ging.
Ik vond het gesprek wat stroever verlopen dan het gesprek met de psychologe. Het was een vrouw die duidelijk tijdens het gesprek veel aandacht voor zichzelf wilde, hetgeen niet onterecht was, want het was een knappe en levendige vrouw om te zien en om van dichtbij mee te maken.
Vooral toen het over haar geboorteland België ging leefde ze helemaal op en legde ze me uit waarom Franstalige Belgen vaak moeite met de Engelse taal hadden. Ze kwam net als mijn internettrol uit de buurt van Luik, het was dus niet zo vreemd dat mijn internettrol niet zo goed Engels schreef.

We hadden het tijdens het gesprek nog over artikel 1 uit de grondwet. Ik wist niet zeker of we elkaar goed begrepen. Ze beloofde dat ze mijn gedichtenbundel aandachtig zou gaan lezen. Veel tijdens het gesprek was weer een herhaling van wat ik al eerder verteld had aan de verschillende mensen van het team van Mentrum. Ze hadden een soort van standaardreacties op bepaalde signalen, maar beseften vaak niet dat ik al verschillende creatieve psychiatrische stadia had door gemaakt.
Al met al was het voorlopig voor mij zaak om aan deze mensen proberen te wennen.

Ik ging weer door de regen terug naar huis en was in mijn hoofd behoorlijk moe, omdat ik nog steeds niet goed gewend was om te praten met mensen die ik nog niet goed kende.

Mentrum gedichten gedichten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 73