Tussen hosselaars en ijdeltuiten

Het was een beetje bizar, ik was alle vervelende chatgesprekjes aan het weg klikken op de twee datingsites waar ik stond ingeschreven, toen ik plotseling weer werd benaderd door het donkere natuurschoon uit een armoedig Afrikaans land waar de mensen geen computers hadden maar smartphones om berichten te sturen naar argeloze blanke mannen op een datingsite voor volwassenen.

Deze jongeman stuurde een lief beleefd berichtje, zo warm, dat het me even ontroerde waarschijnlijk vanwege het contrast met de onbeschofte Hollandse homo’s met hun saaie benaderingsberichten en decadente lustgevoelens.

Zo lief en beleefd, ik ging even op zijn profiel kijken. Een foto waarop hij een krokodil op de rug aanraakte en een andere waarop hij zichtbaar vermoeid lag te mijmeren.
Maar mij ondertussen toch maar even mooi een knuffel sturen helemaal vanuit dat verre werelddeel, terwijl die nichten hier alleen maar mijn lul of mijn kont wilden zien. Ik was er blij mee.

Ik was een beetje platonisch verliefd aan het worden op een jaar oudere man die les in beeldende vorming op een middelbare school gaf. Ik had hem verteld waarom ik af was gekeurd en hij had daar heel vriendelijk op gereageerd. Hij woonde in de buurt, het was een Indische Surinaamse man, en ik had het gevoel dat hij wel iets van vriendschap met mij wilde.

Alles wat saai en vervelend was had ik weer weggehaald. Ik was lid geworden van een datingsite speciaal voor homomannen, meer het meer en deel van die subcultuur sprak me niet zo aan.

Ondertussen bleef ik over die krokodil nadenken. Zou het een krokodillen-oppasser zijn, dan kon hij misschien beter in Afrika blijven, want we hadden hier niet zo veel krokodillen. Wel veel billen en koeien en kikkerdril, maar daar had je niets aan als je een krokodillen-oppasser was.

Er waren verschillende gedachten voorbij gekomen:

Voor NSA fun was ik niet de geschikte persoon, daarvoor was ik te aanhankelijk. Meteen van het idee uitgaan dat iemand de liefde van je leven ging worden was ook niet de goede methode.
De hosselaars gingen allemaal op mijn behoefte aan platonische liefdesvriendschap in, maar ze gokten veel te snel op dat ik hun Mr. Right zou zijn, de man van hun leven, zodat het onwaarschijnlijk was dat ze werkelijk serieus zouden zijn als het echt om mij ging. Ze projecteerden dus van uit hun eigen situatie iets op mij dat ver stond van wat de verhoudingen werkelijk waren. En ik kon achteraf niet met zekerheid vast stellen of ze dat met goede of kwade bedoelingen deden, omdat ik de luxe had om vanuit een relatieve rijkdom te beredeneren, en zij alleen maar de doem van de onderdrukking voelden in hun bestaan als homo in een land met onvoldoende mensenrechten.

Wel vond ik het spijtig dat geen van hen nog iets van zich liet vernemen. Ze waren uit mijn leven verdwenen en ik had er verder niets meer over te schrijven.

krokodil hosselaars hosselaars mannen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 2 stemmen 82