Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

De kwade bovenbuurvrouw

Een jaar of twee jaar geleden heb ik al over mijn bovenburen geschreven, waar de redactie toen tactvol een foto van 'De Tokkies' had bijgeplaatst. De bovenbuurvrouw, horrorqueen Eucalypta, had toen een dekbedovertrek pal voor mijn balkon gehangen, waardoor ik geen zonlicht meer kreeg. Ik heb de boel toen bij elkaar gebonden met een vuilniszakdichtmaakstrip, wat ik best een goede vondst vond. Dagen daarna bekte ze vanaf haar balkon, dat ik met mijn fikken van haar was moest afblijven. Ik zat toen erg onder persoonlijke stress en haar brutale ingang beantwoordde ik met een flinke sneer terug. Ik zei 'Asociaal wijf!'. Daarna heb ik haar verstandig genoeg zoveel mogelijk genegeerd, wat het beste is in zo'n geval. Ik heb werkelijk met niemand duurzaam mot, maar zij blijft maar als een terriër in mijn broek vastbijten. Ik had het voorval wel zo'n beetje van mij afgezet, tot vandaag.

Vergeet niet dat het alleen om dat dekbed gaat, maar er was ook geregeld geluidsoverlast en niet zo'n beetje ook, geestdodende housemuziek van haar zoon, waar zij ook dol op is, en Nederlandstalige smartlappen, waar zij op kickt. Ik zou er een roman over kunnen schrijven. Wieweet doe ik dat wel. Of ze nu twee of drie zoons heeft, is mij niet echt duidelijk, maar ze zijn alledrie uit de kluiten gewassen Jerommeke's met afschrikwekkende tatoeages, zo heeft er één een groot doodshoofd op zijn rug staan. Van die opzichtige opsmuk schrik ik absoluut niet, omdat ik de geestelijke diepten van de mens maar al te goed heb gezien en belezen. Haar zoons doen me ook denken aan de Dalton's en dat vind ik zelfs komisch en ik veroordeel dat absoluut niet, daar ik zelf ook veel over outlaws heb geschreven uit idolaatschap. Één van die zoons noemde mij ooit denigrerend 'Sheriff!', maar zijn mokkel, meestal stoned, net als de rest, vond dat toch niet kunnen, waardoor hij gek genoeg de deur voor mij open hield. Waarvan akte.

Psychologisch ben ik van een hoog niveau, al zeg ik het zelf, maar ook uit ervaring en positieve reacties. Vanaf het begin zag ik al dat mijn bovenbuurvrouw alsmaar met woede ronddoolt en anderen de schuld daarvan geeft. Mij dus ook. Blijkbaar omdat ik in haar ogen een makkelijke prooi ben om haar hete aardappelen door te geven, maar daarmee slaat ze de plank flink mis. Ze weet totaal niet wie ze voor zich heeft, omdat ze enkel naar de buitenkant kijkt. In het begin heb ik haar onbevooroordelend bejegend en deed ik zelfs aardig tegen haar. Ze ergerde zich aan een gedumpte bank in het trappenportaal. Ik zei: 'Misschien is het iets voor jou?'. 'Ik heb al een bank!', zei ze toen bits, de gruwelijke bitch! Dat zij chronisch boosheid projecteert, was mij al gauw duidelijk. Haar grenzeloosheid kan ik tot op zekere hoogte best verdragen, omdat ik wel ergere dingen heb meegemaakt, wat zij niet weet. Dat zij en haar bendeleden er prat op gaan dat ze hasj gebruiken, moest ik ook vernemen via de luide gesprekken op hun balkon. Ik ken zelf de vervormingen van dat middel, wat zij ook niet weet. Ze weet wel meer niet en dat hou ik liever zo. Ze komt op mij over als een zombie, die van iedereen energie wil aftappen en niet naar haar eigen fouten wil kijken, laat staan naar de diepste oorzaken van haar agressieve gedrag, waarbij ze ook nog haar zonen misbruikt als inzetbare bodyguards.

Vandaag dus. Nou, ik stond vanaf de balustrade naar twee grappige hondjes te kijken en dat vond ik leuk. Ik realiseerde me absoluut niet dat één van die vrouwen met hondjes de boosaardige bovenbuurvrouw was, want ik herkende haar hondje niet. Ineens kijkt de zwarte heks omhoog en begint ze tegen mij te tieren. 'Wat sta je daar nou te kijken?!', bazelt ze vijandig en uit de lucht gegrepen vals. Ze bleef me maar uitdagen en zeggen dat ik op afstand wel een grote bek heb en niet nabij durf te komen. Projectie. Toch liep ik enigszins met brakke benen naar beneden en ging ik de confrontatie aan. Eerder had ze me in de lift beloofd om mij met rust te laten, maar dat was blijkbaar gebakken lucht, want ze begon weer over mijn balkonscene-uitlating. Ik begon hard te lachen en ik vond het enorm dwaas om daar nog steeds mee te zitten, om dat in haar geval bewust te koesteren. Ze bleef maar op mij inhakken. Één van haar potige zonen verscheen op het toneel en hij greep mij zomaar bij de kraag en hij liet uiterst dreigend zijn dikke vuist voor mijn gezicht zien. 'Als je dat doet, dan bel ik zeker de politie!', zei ik opeens ernstig. In mijn ooghoek zag ik Eucalypta genieten van die fysieke, primitieve machtsspelletje.

Daarvoor had ik nog de overlast van haar muziek genoemd. 'Van welke muziek hou jij dan?', vroeg ze. 'Van klassieke muziek!', zei ik, wel wetend dat ze dat afschuwelijk zou vinden, maar wat moet je met zo'n hysterisch, ziekelijk paranoïde viswijf. Ze maakte inderdaad een walgende gelaatsuitdrukking. Even later snelde ze met haar hondje weg. 'Als je zo doorgaat, dan bel ik de politie, ook voor jouw hondje!', had ik nog gezegd. Humor en intelligentie waren niet aan haar besteed. Haar zoon, die onder invloed van GHB leek, snauwde 'Wegrennen, nu!' tegen mij. Ik dacht nog, wat voor ordinaire, bizarre, mesjokke klucht is dit. 'Ik loop gewoon weg!', zei ik.

Na een tip van een zeer wijs persoon kocht ik bij het bloemencentrum van AH Goverwelle een bos hyacinten om de grief van mijn verwarde bovenbuurvrouw bij haar weg te nemen. Als ex-kloosterling weet ik dat nederigheid altijd een deugd is, hoe je ook anders denkt. Dus ging ik bij haar aanbellen, maar de bel deed het niet. Dus klopte ik op het deurraam en het keukenraam. Het hondje sloeg aan. De deur ging even open en ik zei meteen 'Sorry!', maar zij gooide de deur heel snel dicht. Via de intercom in het trappenportaal vernam ik dat haar zoon onderweg was en dus wachtte ik hem op met een bos bloemen voor zijn moeder. 'Daarmee moet je niet bij mij zijn!', zei hij terecht. Wellicht snapt hij hoe hij door zijn moeder wordt misbruikt. Toch zag ik zijn moeder nog even en zei ik nogmaals 'Sorry!', maar ze zei: 'Ik hoef jouw bloemen niet, opduvelen!'. Blijkbaar komt het vasthouden aan haar boosheidsprojectie jegens mij haar overlevingsstrategie goed van pas.

Voor mij is de kous nu echt af en als ze ooit nog vijandig en haatdragend naar mij doet, dan weet ik zeker, dat ze mij als boksbal gebruikt, waar hoogstwaarschijnlijk primitieve vooroordelen, zoals ongefundeerde jaloezie, aan ten grondslag liggen.
In deze kwestie is het van het grootste belang, dat ik net als Mahatma Gandhi een pacifist ben.

Schrijver: Joanan Rutgers, 15 september 2017


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.3 met 3 stemmen 1.096



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
17 september 2017
Twee zonen blijkt (waarvan ze één op gewelddadige wijze het huis heeft uitgeschopt, omdat die GHB gebruikte, en die was nu juist wel aardig, maar paste niet in de brute bendecode. Ze kwam via het Leger des Heils boven mij te wonen. Woonwagenkampers. Ze parasiteert bij iedereen hier en velen zijn haar daarom hartstikke zat. Lady Dracula kan de pot op. Ik heb overal gewoond in Nederland en in diverse achterstandswijken, maar een intens gemene heks zoals zij heb ik nog nooit ergens anders meegemaakt. Echt rijp voor opname en ik snap maar niet dat ze zo'n kreng vrij laten ronddolen! Ik woon hier al veel minder graag dan ooit, dat snap je wel, het wordt er steeds onveiliger. En bedankt voor jouw waarschuwing, maar ik was al voldoende gealarmeerd. Verder ben ik meer Jungiaans dan Freudiaans ingesteld en zie ik seksuele frustratie als een klein onderdeel van een psychiatrische stoornis, die niet is behandeld en niet kan worden behandeld door het onvermogen van de patiënt. Een onoplosbaar, diepliggend trauma ligt daar aan ten grondslag. Of puur bot, egoïstisch en primitief gedrag. Zal ik op een dag eens 'Met Romana op de scooter' van Rinus Dijkstra laten weergalmen? Denk je echt dat ze dan minder giftig wordt? (-) Ik vrees absoluut van niet.
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
16 september 2017
Ze heeft dus drie zonen, maar... geen vent in haar bed? Uitkijken, Joanan! Ze projecteert misschien wel al haar seksuele frustraties op jou... Daar helpt geen enkele krokus of hyacint aan. Zelfs een stekkie van de fuchsia kan dat leed niet verzachten. Maar je hebt je best gedaan. Je kunt hooguit nog eens wat Nederlandstalige muziek draaien, als ze daar zo van houdt. Wordt ze misschien ietsje minder boos...

www.youtube.com/watch?v=Q91_Lbma5vE

www.youtube.com/watch?v=kUQmdq1A-dM




Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)