Wereldburger

Terwijl de nazomer ons verwelkomde met weelderige zonneschijn die ons deed denken aan vervlogen tijden, nam Bjarne het besluit om voortaan door het leven te gaan als een Romantische schrijver, waardoor hij in de gelegenheid kwam om verschillende aspecten van het leven de onderzoeken. Hij was er van overtuigd dat de bron van het leven de liefde was, en dat alles wat die liefde ontkende een poppenkast voorstelde, met koude poppen die geen genegenheid kenden en in de avond oude jenever dronken uit een vingerhoedje.
Zijn psychologe had hem geadviseerd een naaicursus te volgen omdat zij niet begreep dat de gescheurde broeken die hij droeg in de mode waren. Hij liet zich niet makkelijk uit het veld slaan en volgde de naaicursus geduldig, terwijl hij de geestelijke hulpverlening op tamelijk onbeholpen wijze liet weten niet langer van hun gebrekkige diensten gebruik te willen maken.
Hij had een korte maar hevige psychose gehad, een ongekende angstaanval diep in de nacht, een groot gat met schaamteloos licht erin, helemaal naar binnen gezogen, werd hij zonder armen of handen. Hij was onmetelijk bang geweest en vervuld van wantrouwen omdat niemand zijn verdriet kon zien.
Zijn beste vriend en voormalige steunpilaar werd almaar zieker in Utrecht met de kat die eigenlijk het kameraadje van Bjarne was. En Ella Fiona was regelmatig ondraagbaar sardonisch omdat ze het contact met haar demente moeder niet aankon.
Nadat Bjarne zijn verdriet over de breuk met de Britse groenteprins had weg gedronken en verdronken in de stille nacht van heimwee, besloot hij niet al te lang bij de pakken neer te blijven zitten. Hij zag dat zijn profiel op de datingsite was bezocht door een donkere Rus, die na enig speurwerk op het internet op het Russische platteland bleek te wonen. Hij had mooie stijl vallende zwarte haren en intens kijkende donkere ogen die een zorgelijke blik verrieden. Hij leek in de verte wel een beetje op Bjarne die in zijn jongere jaren ook dikwijls zorgelijk keek. Het schepte op de een of andere manier een band, maar er was nog geen contact gelegd.

De eerste vier Russen hadden Bjarne benaderd, het leek Bjarne nu een goed idee om zelf een Rus te benaderen, wellicht was de kans dan kleiner dat het weer om iemand ging die op het geld van Bjarne uit was.
De mensen op het Russische platteland konden dus ook verbinding met het internet maken.
Bjarne ging naar het profiel van de donkere bezorgde Rus en hij vroeg in het Engels:
“Hello, how are you?”
Bjarne kreeg geen antwoord, en toen hij dacht dat de Rus geen belangstelling had besloot hij zijn kennismakingsgroet weer weg te halen en zijn profiel te deactiveren. Merkwaardig genoeg verscheen er toen opeens een lichtje om aan te geven dat er een berichtje was.
Het was de donkere Rus, die op zijn beurt vroeg hoe het met Bjarne ging.
“Goed, ik ben zelf ook een bescheiden man.” antwoordde Bjarne zonder er verder al te diep over na te denken. Weer duurde het lange tijd voordat er een antwoord kwam, maar toen verscheen er een berichtje met de vraag of Bjarne het zag zitten om gezamenlijk een mailcontact te hebben en hij vermeldde daarbij zijn mailadres.
“Ja” antwoordde Bjarne en hij liet weten dat hij de Rus een mailtje zou sturen.
Zo gezegd zo gedaan, het was deze keer een voorzichtige Rus, en Bjarne moest nog maar afwachten of hij wel een antwoord zou krijgen.
Ella Fiona en Berend hadden het hem afgeraden, maar Bjarne was eigenwijs, deze Rus had iets wat zijn belangstelling had gewekt, hij woonde in tegenstelling tot de andere Russen waarmee hij contact had gehad niet in een van de grote Russische steden, maar in een dorp op het platteland.
Alle contacten met de Russen hadden tot nu toe een ongunstige afloop gekend, maar Bjarne had het wel heel leuk gevonden om met ze te corresponderen. Hij was benieuwd naar wat deze Rus hem allemaal zou gaan vertellen, en hij hoopte ook op foto’s, want het was een knappe Rus.
Een Rus met een zorgelijke blik, dat was terecht want er was veel ellende in de wereld.
De mysterieuze Rus had een tweede foto geplaatst op zijn datingsite profiel, waardoor de pijnlijke gelijkenis met de ooit zo jonge Bjarne nog duidelijker werd. Bjarne twijfelde of hij moest laten weten dat hij het een mooie foto vond, niet vanwege de gelijkenis, maar gewoon omdat het een mooie Rus was. Hij deed het niet, hij had het profiel van deze man uit een ver land al een aantal keren bezocht en hij had geen antwoord op zijn korte mailberichtje gekregen.
Toen hij de volgende dag nogmaals naar de foto wilde kijken had de Rus zijn profiel gedeactiveerd, begrijpelijk, want er hing vaag volk rond op de datingsite.
Bjarne had bezoek gehad op zijn eigen profiel. Een jongeman uit de Filipijnen, die Bjarne via een animatieafbeelding had laten weten dat hij vond dat Bjarne een sympathieke glimlach had.
Bjarne ging op het profiel van deze jongeman kijken en liet toen meteen maar bij een van de daar tentoongestelde foto’s weten dat hij het een leuke foto vond. De Filipijn liet toen weten dat hij de foto van Bjarne ook leuk vond en hij stuurde een berichtje om een chat te beginnen.
Hij wilde vrienden worden met Bjarne en Bjarne stemde voorzichtig toe. Niet veel verwachtingen dit keer, maar toch het was weer een contact. En het kon Bjarne nieuwe informatie verschaffen over de leefomstandigheden van een naar liefde snakkende jongeman uit weer een heel ander deel van de wereld.
Bjarne beschouwde zichzelf als een wereldburger. Hij wilde niet aan grenzen denken wanneer hij contact zocht. En hij vond het ook niet vervelend als het weer op niets zou gaan uit lopen.
Het proberen was iedere keer de moeite waard geweest.
Er bestond nog steeds een mogelijkheid dat de mysterieuze Rus alsnog iets van zich zou laten horen, maar Bjarne rekende er niet meer op.
De Britse groenteburger was helemaal uit het zicht van Bjarne verdwenen. Na het dwepen met God en zijn moeder was Bjarne voor hem waarschijnlijk gewoon een grijze muis.

wereldburger

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 43