De bossen bij Goirle

Mijn oudere zus die een andere (Mexicaanse) vader had dan ik, vertelde mij in een mailbericht dat de as van mijn overleden moeder zou worden uitgestrooid in de bossen bij Goirle. De bossen waar ze als klein meisje haar kinderavonturen had beleefd. Haar geliefde jeugdgebied waar ze voor het eerst de liefde bedreef met een Mexicaanse gastarbeider, waar ze prompt zwanger van werd.
Hoe mooi zou de cirkel compleet als ze daar was teruggekeerd in de bloemrijke avonturen van haar jeugd. Haar geliefde bossen bij Goirle, haar hele leven was door heimwee getekend.

Mijn oudere zus vroeg of ik mee wilde, wanneer het in het voorjaar zou gaan gebeuren. Ik durfde niet te antwoorden. Mijn stemmingswisselingen waren zo hevig dat ik in staat was om met iedereen ruzie te krijgen. Mensen deden zulke rare dingen wanneer ik in melancholisch was. Het was alsof er allerlei belangrijke boeken werden dichtgeslagen.

Ik had de schrijver Stephen Fry bij de laatste aflevering van Adriaan van Dis gezien. Wat kon die man vertellen. Hij had een bipolaire stoornis, maar hij vertelde een boeiend verhaal over de pieken en dalen in een mensenleven en zijn omgaan met zijn homoseksualiteit. Het was deze schrijver die mij geïnspireerd had tot het schrijven van verhalen over homomannen in landen waar hun geaardheid onderdrukt werd. Ik had zijn televisieserie gezien over homoseksualiteit in allerlei landen ter wereld.

De bossen bij Goirle in Noord Brabant. Ik was er vroeger toen ik nog heel jong was geweest toen mijn oma daar nog woonde. Het was het geestgebied van de ziel van mijn moeder, als ik daar in mocht geloven. Het gaf ook een gevoel van eenzaamheid dat die dingen zo nauwkeurig bij elkaar kwamen op het moment dat ik zo vaak alleen was en hunkerde naar liefde.
Mensen waren alleen nog maar bezig met emanciperen, maar ze begrepen vaak niet dat de eenzame man ook tranen kende.

Op de homoplaneet werd ik benaderd door een vrouw met een penis.
In eerste instantie dacht ik wat doet die vrouw hier, maar in haar artiestenaam stond aangekondigd dat ze top was en voorzien van een groot apparaat.
Ik was uit nieuwsgierigheid op haar profiel gaan kijken en dacht eerst dat het een grap was. Maar toen ik haar vroeg of ik haar privéfoto's mocht zien kwam daar de naakte waarheid naar boven. Ze had inderdaad een penis, en dat was ook nog eens een vrij grote penis. Ze vroeg me meteen of ze mijn kont mocht zien.
Ik vond het er allemaal erg seksueel uitzien en vanwege mijn romantische aard wilde ik niet op haar reageren. Zij mocht zijn wie ze was, met of zonder penis, maar ik hield niet van mensen, man of vrouw, die meteen mijn kont wilden zien.

Ik had ook geen foto’s van mijn kont en zou ook niet weten hoe ik die zou moeten verkrijgen. Ik kon er met niemand over praten want ik was bang dat men mij uit zou gaan lachen. Ik kreeg een beetje een schuldgevoel omdat ik me toch gechoqueerd had gevoeld bij de aanblik van dit erotische wezen dat onverwacht op mijn pad was gekomen. Ik keurde dit wezen als mens zeker niet af. Het fascineerde me zelfs als een soort hoogtepunt van emancipatie, een perfecte ontsnapping aan het man of vrouw zijn.

Het was alleen niet in mijn bedoeling om een seksuele relatie aan te gaan met iemand die daar niet op dezelfde manier mee omging als ik zelf deed.
De bossen bij Goirle in Noord Brabant. Er kwamen beelden uit mijn jeugd in mijn gedachten.

bossen moeder Goirle moeder Goirle

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 98