Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Onbevreesd en onoverwinnelijk

(voor Zineb El Rhazoui)

Je bent geboren op 19 januari 1982 in Casablanca. Je hebt een Marokkaanse vader en een Franse moeder. Je ging naar het Franse Lyceum Lyautey in Casablanca, net als de schrijver Fouad Laroui (1958, Oujda). In Marokko stelde je herhaaldelijk kritische vragen over de ondergeschikte positie van de islamitische vrouwen. Op de middelbare school rebelleerde je door laag uitgesneden blouses te dragen en door jouw nagels zwart te lakken, terwijl jouw meester een conservatieve kerel met een lange baard was. 'Je kunt je laten koeioneren en opsluiten of gaan vechten!', zei je over het wrange feit, dat je als een vrouw in een land vol dominerende mannen woonde. In Marokko kreeg jij al veel doodsbedreigingen.

Als kind, tiener en jonge vrouw heb je de pijn van de afwijzing intens gevoeld. De dictatoriale islam-aanhangers hebben jouw originele anders-zijn geprobeerd te knechten. Ze hebben geprobeerd jou botweg en genadeloos de mond te snoeren. Na het lyceum studeerde jij Engels, Frans en Arabisch aan de Sorbonne in Parijs. Vervolgens studeerde je godsdienstsociologie aan de École des hautes études en sciences sociales (EHESS), met o.a. ooit de schrijver Milan Kundera (1929, Brno) als docent literatuurwetenschap, de befaamde leraar sociologie Pierre Bourdieu (1930 - 2002), de historicus Willem Frijhoff (1942, Zutphen), de filosoof Claude Lefort (1924 - 2010) en de historicus Emmanuel Le Roy Ladurie.

Door de geïnstitutionalistische vrouwendiscriminatie en de door de islam opgelegde perscensuur in Marokko werd jij een strijdvaardige atheïste en feministe. Je werkte één semester aan de Universiteit van Caïro. Daar leerde je begrijpen wat voor een enorme, intellectuele inspanning het kost om te ontsnappen aan een hersenspoeling en vrijwillig voor een andere godsdienst te kiezen. Daarna werkte je voor een weekblad in Marokko. In 2010 werd dat weekblad door het regime verboden. Je publiceerde over religieuze minderheden in het tijdschrift 'Le Journal Hebdomadaire' van Aboubakr Jamaï, wat in 2010 failliet ging. Je werd drie keer door de Marokkaanse regering gearresteerd, zoals in 2009, toen je tijdens de ramadan in een openbaar park in Mohammedia lunchte. Als een banneling ging je naar Slovenië.

In Parijs was je de woordvoerster van de feministische organisatie 'Ni Putes Ni Soumises' (Geen Hoeren Geen Slippendragers), die tegen geweld tegen vrouwen vecht, inclusief huiselijk geweld, groepsverkrachtingen en sociale druk. Wij denken alleen al aan de Algerijnse activiste Samira Bellil (1972 - 2004), die in 2002 haar autobiografie 'Dans l'enfer des tournantes' schreef, over haar leven in de banlieuses, waarin ze diverse keren samen met andere, jonge meisjes slachtoffer was van groepsverkrachtingen door bendes. Daarna werd ze ook nog verlaten door haar familie en vrienden. Op haar 14-de werd ze voor het eerst bruut verkracht en geslagen. Boris Cyrulnik was haar psychiater. Ze overleed door maagkanker en ze werd 31 jaar.

En er was Sohane Benziane, die in 2002 op haar 17-de is vermoord door een bende-leider, die haar in Vitry-sur-Seine levend verbrand heeft. In 2011 werd jij lid van de redactie van het satirische weekblad 'Charlie Hebdo' en in 2013 publiceerde jij een hervertelling over Mohammed's leven, wat extra doodsbedreigingen opleverde. Stéphane Charbonnier maakte de illustraties. In februari 2015 heeft ISIS jou met de dood bedreigd. Op 7 januari 2015 was je in jouw huis in Casablanca, toen twaalf van jouw vrienden en collega's werden vermoord. 'Ze zijn vermoord, omdat we de islam durven uit te lachen!', reageerde je. Je kreeg een strenge beveiliging en je vermijdt restaurants en treinen. Je bent voortdurend de best beveiligde vrouw van heel Frankrijk en je bent blij met jouw bodyguards.

Je bent getrouwd met de Marokkaanse schrijver Jaouad Benaïssi, die ook met de dood bedreigd is. Hij schreef in 2013 de roman 'Le grand ménage'. Je bent na de aanslagen moeder geworden. Er was een geboortegolf op de redactie van 'Charlie Hebdo'. In april 2015 verhuisde je van Casablanca naar Parijs. Op 3 januari 2017 verliet je 'Charlie Hebdo', omdat de islam niet meer bekritiseerd mag worden en Mohammed niet meer getekend mag worden. De politie bepaalt die absurde censuur. Jij walgt van die absurde kapitulatie. In oktober 2016 verscheen jouw boek 'Détruire le fascisme islamique'. In 2017 en 2018 werd de documentaire 'Rien n'est pardonné' van de Vlaamse regisseurs Vincent Coen en Guillaume Vandenberghe vertoond, over jouw leven van 2011 tot 2016.

Je zegt: 'De islam is geen religie van vrede en liefde. Welk boek binnen de islam je ook openslaat, je vindt altijd weer geweld, bloed, onderdrukking van vrouwen (het vrouwelijke) en het haten van andere religies.'. Je bent fel gekant tegen de fascistische, nazistische islam en de onderdrukking van vrouwen. Je weigert jouw toon te matigen. Je zegt: 'In mijn hoofd ben ik tienduizend keer vrijer dan zij die mij willen doden!'. Volgens jou is een uniformiteit van denken, kleden, taal en cultuur in feite de definitie van fascisme. Je zegt: 'Fascisme is eenzijdig denken. Er is maar één weg, die alle diversiteit vernietigt, die geen diversiteit accepteert, die alleen één manier van denken accepteert!'.

Schrijver: Joanan Rutgers, 14 januari 2019


Geplaatst in de categorie: idool

3.0 met 1 stemmen 60



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Nemo
Datum:
16 januari 2019
...een jonge vrouw van 37 en nu al a cat with nine lives. Hoe kan het dat wel de moedige tiener Malala de Nobelprijs is toegekend terwijl Zineb El Rhazoui hier nagenoeg onbekend is...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)