De appeltaart van het Vlijtige liesje
Het verbaasde en verwarde me dat mijn liefdeshart in slechts drie weken tijd in plaats van voor mijn robuuste hospita Emma was gaan kloppen voor de fragiele homoseksueel Kees, die als achternaam Broodakker had. Het was dezelfde Broodakker die mij wees op het bestaan van dichtersvereniging het Vlijtige Liesje en de dichterswedstrijden die zij organiseerden voor de mensen die van gedichten schrijven hielden.
Emma was weer een paar dagen van huis voor haar onophoudelijke werk, nodig om haar eerzucht te strelen, terwijl ik achterbleef met haar zwarte kater Frits en mijn ontluikende liefde voor Kees, die zichzelf had uitgenodigd voor een bezoekje aan mijn kamer.
Ik voelde me vreemd met mijn nieuwe obsessie zo binnen handbereik, maar we wisten al het fysieke contact deskundig te ontwijken.
“Er is een gedichtenwedstrijd bij het Vlijtige liesje, Bjarne. De maker van het winnende gedicht krijgt een lekkere appeltaart.” Ik realiseerde mij hoe ernstig Emma van appeltaarten hield wanneer zijn tenminste met roomboter waren bereid. Dan raakte ze weer in haar bezieling over de boomgaarden van haar grootouders. Ik voelde me onmiddellijk verplicht deze appeltaart voor haar te gaan scoren.
“Je maakt echt wel een kans, Bjarne. Het zijn allemaal amateurdichters”, stak Kees mij een riem onder het hart terwijl ik voorzichtig naar zijn kruis keek.
Ik voelde me verlegen met de situatie. Kees had het goed met mij voor, maar veel liever had ik met hem gewoon een stukje appeltaart gegeten op een bankje in de natuur, dan dat ik er zoveel woorden aan vuil moest maken om mijn gezapige hospita tevreden te stellen ten bate van haar goede humeur.
Ik vond Kees eigenlijk veel liever dan mijn in het leven zo geslaagde hospita, dat breekbare had iets wat opwindend was. Het was gewoon een mooie man om te zien. Veranderd, veel zelfverzekerder dan vroeger. Waarom deed hij zelf niet mee met de gedichtenwedstrijd?
Hij gaf me het formulier waarmee ik mijn gedicht kon inzenden. Het gedicht moest over een fruitschaal gaan. Er hing een schilderij, een stilleven van een fruitschaal in de hal, tegenover de deur van het toilet. Ik vroeg Kees of hij het samen met mij wilde gaan bekijken.
Daar stonden we naast elkaar naar het sobere schilderij te staren. Telkens wanneer Kees iets zei ontroerde het mij dat er een snik in zijn stem zat. Hij was emotioneel en probeerde het manhaftig te verbergen. Maar er zaten woorden in zijn zinnen die opriepen dat het niet kon. Ik kreeg zin om zijn hand vast te pakken. Plotseling begon Kees harder te praten. Hij moest weg. Ik schrok ervan dat hij zo snel verdween.
Terug in mijn kamer hield ik mij de rest van de avond bezig met het schrijven van het gedicht.
Er kwamen allerlei gevoelens naar boven die niets met een fruitschaal te maken hadden, maar toch wist ik mijn gedicht over de fruitschaal te voltooien en over te schrijven op het daarvoor bestemde formulier. Nog diezelfde avond deed ik de enveloppe met daarop het adres van het Vlijtige liesje op de post.
Twee weken later. Emma was weer terug in Utrecht. Vrolijk aan het pronken met haar blote borsten kwam ze mij in een minuscuul slipje een enveloppe brengen.
“Deze brief is voor jou Bjarne“ en ze verdween weer met haar wiegende heupen naar de woonkamer.
“Beste Bjarne Gosse,
Gefeliciteerd. Na lang beraad heeft de jury van de gedichtenwedstrijd jouw gedicht “de vrolijke fruitschaal” uitgekozen tot gedicht van dit seizoen. Hierbij een bon waarmee je bij de bekende banketbakkerij Appelmonde een heerlijke appeltaart kunt afhalen.
Met vriendelijke groet, dichtersvereniging het Vlijtige liesje.“
Ik glunderde en deed mijn jas aan en ging op weg naar Appelmonde. Ik nam de doos in ontvangst en ging terug naar huis naar de woonkamer van Emma, die een prachtige jurk had aangetrokken en aantrekkelijker leek dan ooit.
“Kijk eens Emma wat ik heb gewonnen.” Emma was lyrisch.
We genoten samen van de heerlijke appeltaart en de verhalen van Emma over de boomgaarden van haar grootouders. We bedreven de liefde en keken samen op de televisie naar een spannende tenniswedstrijd.
Maar toen ik laat in de avond mijn bed opzocht moest ik toch weer aan Kees denken.
Geplaatst in de categorie: hobby
appeltaart
929
Geef je reactie op deze inzending: