De zee van Kees
Daar zat ik dan naast Kees in zijn splinternieuwe auto. Hij was stil. Dat zwijgen was aangenaam. Ik voelde me gelukkig met hem zo dicht bij me. Plotseling begon Kees toch te praten.
“Bjarne” sprak hij, en toen viel er een stilte alsof hij niet verder durfde te praten.
“Ik moet je toch iets vertellen” praatte hij verder.
“Wat wil je dan vertellen Kees?” vroeg ik omdat hij weer zweeg.
“Ik vertel het je straks wel als we op het strand zijn Bjarne. Ik weet nu even niet hoe ik het moet zeggen. Heb je er nog zin in? “
“Ja Kees, ik ben al heel lang niet naar de zee geweest.”
“Oh” zei Kees en hij liet een kort lachje horen, alsof hij een ander antwoord had verwacht. Hij zag er sportief uit in zijn dunne rode zomerjack en zijn korte broek van linnen. Ik keek verlegen naar zijn mooie benen. Waarschijnlijk kon Kees dat merken want hij legde opnieuw zijn hand op mijn linkerbovenbeen.
“Je bent een lieve kerel Bjarne” sprak hij plotseling. Ik draaide het raampje open omdat het warm werd in de auto. Kees keek even lachend naar me en streelde me toen plotseling over mijn schouder. Ik wist dat hij op het verkeer moest letten dus ik schoof voorzichtig wat meer naar de deur van de blauwe auto.
“Nog een half uurtje rijden Bjarne”, stelde Kees mij gerust. Twintig minuten later kwamen we de eerste verkeersborden richting strand tegen. En tien minuten daarna parkeerde Kees zijn nieuwe auto op een parkeerplaats nabij het strand. Als twee uitgelaten jonge honden sprongen we uit de auto met de zwemspullen. En alsof we het met elkaar hadden afgesproken zetten we het op de drafje om zo spoedig mogelijk de zee te zien. We klommen met de trap de laatste duin over en daar zagen we de zee. Kees gaf me een speelse duw, alsof hij wilde zeggen: “ga dan Bjarne, daar ligt de zee aan jouw voeten.” Het was prachtig weer. Veel mensen op het warme zand. Het was of ik de zee voor het eerst zag. Want het was de zee van Kees. De Kees waar ik mee in zee ging. De zee van Kees en mij. Dat maakte me blij. Kees wilde ergens gaan liggen. We legden onze handdoek op het zand. En wat er toen gebeurde zou ik nooit meer vergen. Kees sprong boven op me alsof ik de zee was. De zee van Kees.
Kees wilde met mij stoeien op het strand. Hij was bovenop mij gesprongen en hij duwde mijn handen naast mijn hoofd.
“Hou op Kees!” riep ik want ik vond het stom dat iedereen op het strand het kon zien. Ik riep het met gemengde gevoelens want ik vond het lichamelijke contact ook erg fijn.
Kees ging keurig naast me zitten en haalde lachend een koeltas uit zijn strandtas. Een kleine koeltas precies groot genoeg voor een sixpack gekoeld bier. De vrolijke Kees duwde even het gekoelde blikje tegen mijn dijbeen en trok toen het lipje open om een slok te nemen.
“Wil jij ook Bjarne?” vroeg hij en hij gaf het geopende blikje aan mij en opende ondertussen een ander blikje voor zichzelf. Het was fijn om op het warme strand gekoeld bier te drinken. We waren verliefd op elkaar dat was nu inmiddels wel helemaal duidelijk. Wanneer we even het gevoel hadden dat er niemand keek bekeken we elkaars lichaam.
We zaten nu met ontbloot bovenlichaam naast elkaar. Hij had prachtige tepels die sierlijk op zijn torso pronkten. Hij was niet erg gespierd maar ik vond zijn schouders stoer. Het liefst wilde ik mijn hoofd op zijn borst leggen, maar daarvoor was het strand te openbaar. Een flinke slok nam ik van het bier en nog een. Ik zag dat Kees ook flink doordronk.
“Laten we maar een andere keer gaan zwemmen Bjarne. Ik ben nu te dorstig en ik vind het fijn hier met jou.” Hij keek zichtbaar vertederd naar mij en er klonk genegenheid in zijn stem. Ik vond het een mooie man om naar te kijken. Hij maakte een nieuw blikje bier open en gaf het aan mij nadat hij zelf eerst een flinke slok had genomen.
Geplaatst in de categorie: vakantie
zee
380
Geef je reactie op deze inzending: