December
‘Kling klokje klingelingeling
Kling klokje kling…’
Kerstbomentijd. Overal lichtjes, en poedersneeuw in de vitrines, kwistig rondgestrooid. De openstaande winkeldeuren lokken me met een knusse, huiselijke warmte naar binnen. Hoe groter de winkelketen, hoe duffer de warmte die mij in het gezicht slaat. Men staat er niet bij stil wat voor onzin het is om de energiekosten zo de pan te doen uitswingen met openstaande winkeldeuren in de winter.
De misleidende nostalgie drijft de massa naar de kerstmarkt.
Keuze genoeg. Een overvloed aan kerstmarkten, ingericht met kneuterige gezelligheid. Glühwein, jenever, braadworst, gebakken champignons, snoeperijen en kersthebbedingetjes…
De kerststal moet het elk jaar weer afleggen tegen de platte commercie. In onze kleine stad wordt hij smaakloos en haastig in elkaar gestoken. Hij is het bekijken niet waard. Het kindeke Jezus is een afgedankte peuterpop in een strobak die moet doorgaan voor een kribbe. Zijn ouders zijn verworden tot oude etalagepoppen, klungelig gedrapeerd met textieloverschotjes. Slechts enkelen laten zich verleiden om met de kinderen een kijkje te nemen, want er staan wel echte schapen in de stal, achter een traliehek aan de zijkant, en een eenzame ezel aan de overzijde die treurt om zoveel nep en hoopt op betere tijden met een gezel. Enkele straten verder zit de stadsbedelaar aan de ingang van de supermarkt in het portiek, weggemoffeld van de glinster en de glitter van wat met zoveel mooie woorden in luidruchtige kerstliedjes het ‘blijde gebeuren’ wordt genoemd. Hij zit er het hele jaar door, als afgezaagde cliché.
Maar kom, het is bijna Kerst. Na een jaar hard werken hebben we recht op een portie vrolijkheid en vertier.
Stelt ons nog één vraag: ‘Wat zou ons leven volgend jaar nog aangenamer kunnen maken?’ Het Senseo apparaat, de thuistap met favoriet biermerk, de homecinema, de nieuwste gsm, het draagbare LCD scherm in de wagen, de allernieuwste GPS, de iPod, de merkkledij, de Amerikaanse koelkast? Velen hebben het zich al aangeschaft.
Geef mij maar een medicijn tegen de verzuring die aan me knaagt telkens ik de nieuwsberichten lees. Of een geest die kan berekenen en beoordelen. Een geest die kan beschouwen en kan weerleggen, dat wat dagelijks als waarheid op een dwingende manier aan me wordt voorgesteld.
Een vrije geest graag, die opbokst tegen de kuddegeest die nu zo welig tiert.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: kerstmis
Kerst
1.330
Geef je reactie op deze inzending: