Proza deel 1
Dan schrijft er iemand proza, tenminste dat staat er boven.
De tekst is banaal, maar al te vaak wordt banale, provocerende tekst proza genoemd, geilheid is nodig om de mens in stand te houden en om de geest in beweging te krijgen, dat staat als een paal boven water. De geilheid als doel op zich.
Het schijnt dat mannen de hele dag aan seks kunnen denken. Bij het zien van een mooi meisje komt het libido direct in actie, de hormonen nemen een loopje met het verstand en de gedachte wordt bepaald door de oerdriften.
Bij vrouwen is het eigenlijk niet anders al is seks niet altijd het doel maar de verovering wel.
De verleidingsdrang als door de hormonen gestuurde daad een hormonale opleving, de vrouw is tijdens de eisprong op haar aantrekkelijkst, het lichaam maakt stofjes aan en ze heeft dan een voor de man onweerstaanbare geur. We blijven primitieve zoogdieren als het om de geslachtsdaad en voortplanting gaat. De dans om het nageslacht veilig te stellen is een natuurlijk proces. Zo wordt de soort in stand gehouden.
Je ziet het vaak, een vrouw is tussen de vijfendertig en veertig rijp en mooi, sterk en zelfbewust. Ze kiest haar partner met zorg, de scheidslijn op de helft van het leven, nog goed in staat kinderen te baren. Heel wat vrouwen die al wat grotere kinderen hebben krijgen er nog op de valreep een bij, en niet altijd van de eigen partner.
Heel vroeger was het normaal dat de vrouw de sterkste man van de stam koos, en de man op zijn beurt nam alleen vrouwen die geschikt waren om veel kinderen te baren, brede heupen en volle borsten waren een must voor dit doel.
Tegenwoordig is dat niet nodig, met kunst en vliegwerk worden kinderen op de wereld geholpen, men transplanteert eitjes dat het een lieve lust is en met de keizersnede kunnen de smalste vrouwen toch kinderen krijgen zonder het leven te laten. Zelfs zieke embryo’s en afwijkingen worden al in de baarmoeder ontdekt en heeft men de keus of men dit wil of niet.
We helpen de natuur een handje waar nodig. Of dit de soort goed doet laat ik hierbuiten.
Enfin, ik had het over proza, ik dwaal weer af, dat heb je als je gewoon opschrijft wat er in je opborrelt. Dat veel vrouwen jagen is een zichtbaar feit, ik zie het in mijn omgeving en zelf heb ik mijn hormonale driften aan den lijve ondervonden. Inmiddels heb ik die fase achter de rug, zelfs de ongemakken van de overgang overleefd. Nu zie ik de film langs komen van andere vrouwen, ze praten over de verandering in hun leven, over hun partner niets dan lof maar zodra er een viriel mannetje in de buurt komt veranderen ze in spinnende stoeipoezen die zich als volleerde paaldanseressen om het slachtoffer vleien en kirrend om aandacht vragen.
Dan vraag ik mezelf af of ik me ook zo heb gedragen. De herinneringen aan deze periode van mijn leven zijn druk omdat ik vol in het leven stond, gezin, werken, studeren, en intussen de zoektocht naar jezelf. Het is zeventien jaar geleden dat ik de vraag stelde ‘wat wil ik verder nog doen in die andere helft van het leven, wat is belangrijk voor mij.’
Keuzes maken, daar gaat het om in het leven, en mijn keuze maakte ik door meer voor mezelf te kiezen. Precies te laten weten wat ik wel en niet wilde doen en meer tijd investeerde in mijn hobby’s het schrijven en schilderen zijn heel belangrijk voor mij geworden al ben ik geen prof, het zijn eigenschappen die ik heb en wil ontwikkelen, als dat stagneert is er iets mis.
Frustraties leiden tot opgekropte gevoelens en dat blokkeert een mens in zijn of haar ‘zijn’. Maar ik had het over proza, zo zie je dat een tekst zichzelf schrijft of je wilt of niet, zelfs ingrijpen helpt niet. Het beste is dit dan maar zo te laten en het een andere keer opnieuw te proberen. Misschien dat er dan wel iets zinnigs over proza uit komt.
hetnet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: literatuur
proza
544
Geef je reactie op deze inzending: