Ze zijn op

Ze zijn op. Alle 29 miljoen stuks. Nu zit ik een beetje in de marketing, althans ik verdien er m'n geld mee, dus ik ben stikjaloers. Wie bedenkt nou dat je met tekenfilmfiguren uit de jaren tachtig in de tijd van twitteren nog zo’n succes kunt boeken.
Ha, daar had ik je. Twitteren, wat is dat nu weer? Tja, de één heeft verstand van smurfen, de ander van twitteren. Ik weet van beide overigens weinig. Hoewel, ik heb er wel flink wat over bijgeleerd in de afgelopen weken. Twitteren bijvoorbeeld, dat is chatten met vertraging. Om het nog simpeler te zeggen: je schrijft in twee regels wat je aan ’t doen bent en te melden hebt en op een later moment schrijft de volgende patiënt wat hij uitspookt of te zeuren heeft. En dat komt dan allemaal op hetzelfde elektronische papiertje. Nou, daar hadden we grote behoefte aan. Het is er eindelijk.

Leuk woord ook, dat ‘twitteren’. Net als ‘smurfen’ trouwens. Uitwisselbaar. Ik voorzie de opkomst van de briltwitter en de baktwitter. Maar de grote Albert Smurf komt over een poosje vast weer met iets originelers. Sjoelstenen met opdruk van de Flintstones ofzo. “Heb jij Fred al?” “Nee, wel Barney.” “Ooooh, te gek, ruilen voor Wilmaaaaa?” En als je dan een gouden steen te pakken hebt, krijg je een sjoelbak en een feestje bij Piet Hein Donner thuis. Fijne ouderwetse gezelligheid met een glaasje ranja en een plakje cake. Je waant je in het stenen tijdperk. Steengoeie actie.

Laatst twitterde ik met een onbekende toevallig over het vastgeroeste imago dat ons land al jaren heeft. We zijn in de ogen van toeristen nog altijd de uitvalsbasis van klompendansende boerinnen die de kost verdienen met de kaasmakerij. En natuurlijk zijn we ook bekend van drugs en hoeren. Daar zijn dan nu mooi de smurfen bijgekomen, dankzij onze ‘gewone’ grootgrutter. Holland staat weer helemaal op de kaart. Het zal mij overigens niet verbazen als op De Wallen al blauwwitte bodypaint wordt toegepast. Slim. “Ik ga even naar de smurfen”, dat zal waarschijnlijk op weinig weerstand stuiten.

Het probleem van dit land is dat we teveel moppersmurfen hebben en te weinig lolsmurfen. Steeds maar roepen dat Nederland vol is, of druk. Maar realiseer je je wel dat hier nu twee keer zoveel smurfen zijn als mensen? Nee, nu niet dralen dat die poppetjes voor onze kinderen zijn. Want ik heb volwassen mannen en vrouwen hun uiterste best zien doen om de verzameling compleet te krijgen. De gretigheid in de vaak blauw met witte ogen verried ware passie voor de ‘puffies’, zoals ze in Italië heten. Uit de duurste attaché koffers zag ik discrete enveloppen komen met bobbelige inhoud. Onderhands werden ze van eigenaar gewisseld. Er werd zelfs keihard gedeald via Marktplaats.nl. Sommige mensen, broos van geest of bulkend van geld, boden daar tientallen euro’s voor de nog missende tekenfilmheld.

Enfin, de rust is weergekeerd. De smurfen kunnen in een oude koektrommel, om over drie jaar weer eens bekeken te worden. Daarna gaan ze in de kliko. Opgesmurft staat netjes. Intussen houden we ons weer bezig met de toekomst. Laten we afspreken dat we elkaar via twitter.com op de hoogte houden. Ik ga daar nu direct een boodschap achterlaten:

Klaar met schrijven, ga wat drinken met smurfin.
PS. Heeft iemand muzieksmurf nog? Ik bied dertig euro (wel zonder krasjes!).

smurfen twitteren twitteren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.4 met 7 stemmen 353