Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Wat borrelt mij de gal

In een van de verhalen van Tom Poes, het geheim van het nevelmoeras, komt een tovenaar voor, de Zwarte Vleer, een sinister type die zich met allerlei duistere zaken bezig houdt, en die zich in dat bewuste verhaal vreselijk kwaad maakt en niet meer uit zijn woorden kan komen. Hij zegt op dat bewuste moment, als hij wat staat te brabbelen: “Wat borrelt mij de gal”.

Waarom ik nou juist aan dat bewuste citaat moest denken toen ook ik mij weer eens vreselijk kwaad zat te maken op alles wat te maken heeft met bonussen, extra jaarsalarissen, geagiteerde president-directeuren die dreigen het hoofdkantoor van Shell uit Nederland weg te trekken als er aan de bonussen gemorreld zou gaan worden weet ik niet maar het is wel van toepassing.

Wat borrelt mij de gal. Maarten Toonder wist het in de jaren vijftig al hoe boos men kon worden als iemand aan eigengemaakte rijkjes morrelt. Want dat is wat er met de Zwarte Vleer aan de hand was. Hij had een eigengemaakt rijkje in elkaar gezet en Tom Poes begon daar aan te morrelen. Uiteindelijk delft de Zwarte Vleer het onderspit en wordt hij samen met zijn Rijkje vernietigd.

Ik heb geen Rijkje maar, o je, wat borrelt mij de gal.
Zoals velen met mij begrijp ik geen donder hoe dat bonussensysteem de wereld ingekomen is. Ik heb wel een vermoeden. Zoals zoveel dingen die aan de andere kant van de oceaan uitgevonden zijn is dit ook vermoedelijk een van de zegeningen van de Nieuwe Wereld.

Ik ben zelf ambtenaar geweest en ook wij hadden een beloningensysteem voor goed functionerende ambtenaren. Ik heb ook van die beloningen ontvangen. Een paar honderd gulden, een paar honderd euro en tjonge, wat was je dan blij als je er op een jaar dan bijzat. Het waren wel vaak dezelfden die een beloning ontvingen. Het was namelijk bedoeld om goed functionerende personen te belonen en verder te motiveren. Ook was het de bedoeling dat van de beloning een motiverende werking uitging naar de rest van het personeel zo van: “Als jullie ook je best doen kunnen jullie dat ook krijgen”.
Je kunt daar je vraagtekens bij plaatsen. Het waren het bedragen die leuk meegenomen waren gezien de rang die je toen bekleedde en enigszins gênant gaf je bij de koffie een rondje gebak om ook niet kinderachtig te zijn naar je collega’s. En echt, ik voelde me gênant bij het krijgen van een paar honderd euro.

Ik vraag me in alle redelijkheid af hoe zo’n president-directeur van de KPN ’s avonds thuis komt als hij, terwijl hij al een miljoenensalaris ontvangt, zo tussen neus en lippen door zegt, terwijl hij als toetje een bakje vanille vla nuttigt: “Ach ja, lieve, de raad van commissarissen vond dat ik zo goed gefunctioneerd heb, dat ze me als bonus 2 jaarsalarissen erbij hebben gegeven. We zullen toch eens naar dat 2e hands autootje voor je gaan kijken.”
Geen gene natuurlijk want onder je gelijken heb je dat niet want iedereen op dat niveau krijgt van die beloningen. Een rondje gebak is dan ook niet aan de orde. De gene voorbij dus.

Kotsen moest ik, het borrelen van de gal was ik toen ver voorbij, toen ik hoorde hoe de president-directeur van de Shell, ver voor de kredietcrisis begon, dreigde om het hoofdkantoor van de Shell uit Nederland te verplaatsen als dat gedoe over die bonussen niet zou ophouden. Hoe arrogant moet je zijn! Die meneer praat niet over een salaris in enkele miljoenen maar dat loopt al in de dubbele cijfers. Na de kredietcrisis heb ik die meneer niet meer gehoord maar pas geleden las ik wel dat hij nu ook nog commissaris bij de ING wordt. Nog niet genoeg? Tja, er was plaats he? Kok ging weg.

Hebberigheid. Er is geen ander woord voor.
Zelfregulering. Dat is zo’n woord dat je ook wel eens hoort als de beloningen aan de orde kwamen. Was dat niet de commissie Tabaksblat die zich ook met de materie heeft beziggehouden. De code Tabaksblat. Zelfregulering? Een sprookje. Een verhaaltje als Tom Poes. Wat borrelt mij de gal.

Ik snap niet dat er geen collectieve volksverontwaardiging is op dit punt. Het verrijken van de top van het bedrijfsleven en de arrogantie van de lieden die het betreft. Die vinden dat het terecht is dat ze zulke bedragen krijgen. Want ze krijgen het. Verdienen doe je zulke absurde bedragen niet. Bij verdienen, heren president-commissarissen, staat in de Dikke van Dale o.a. het volgende: ZIJN BROOD VERDIENEN “zoveel als loon krijgen dat men voor zichzelf kan zorgen”.

De heer Zalm is geen vriend van mij. Toevallig net de verkeerde partij. Maar wat ben ik blij met die man aan het hoofd van een van de grote banken. Een kus op je voorhoofd meneer Zalm, een zoen van de juffrouw! Eindelijk iemand die zei waar het op stond. Dat binnen zijn bank iedereen een bonus kon krijgen die hij volgens de CAO verdiend had maar dat er dan in zijn herberg geen plaats meer zou zijn voor die persoon. Hulde!

Maar ik ben somber gestemd. Ik voorzie geen echte veranderingen. Zelfregulering? Een sprookje. Code Tabaksblat? Ga toch weg!
Het enige wat helpt is een collectieve verontwaardiging en wettelijke maatregelen tegen de roofdieren van onze maatschappij!
Wat borrelt mij de gal nog steeds.

Schrijver: wim werker, 11 januari 2010


Geplaatst in de categorie: woede

3.9 met 24 stemmen 1.368



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)