Geheim van vrouwelijke schoonheid

Er bestaat zoiets als ultieme vrouwelijke schoonheid. Hoe definieer ik die schoonheid en hoe breng ik haar in beeld. Vrouwelijk schoon wekt oeroude gevoelens op bij de man. We weten dat in de evolutie alles draait om overleving en in stand houden van de soort en daar heeft schoonheid natuurlijk mee te maken.

In onze genen staat geschreven dat een mooi gezicht en lijf de kans op een gezond individu en nageslacht vergroot. Dit is gebaseerd op een miljoen jaar ervaring van de soort. Mannen komen op mooie vrouwen af als insecten op bloemen, niet verwonderlijk want de drang om de soort in stand te houden is groot. Ons oergevoel suggereert dat schoonheid en gezondheid met elkaar te maken hebben en dat is op ‘n uitzondering na werkelijkheid, want genen liegen niet.

We wijken af van onze voorouders omdat we ‘mode’bewust zijn. Potentiële partners selecteren kritisch en daarom kwamen we los van de apen en ontstond de huidige mens.
Een gezicht is minder aantrekkelijk als het afwijkt van een ideaalbeeld. Op zoek naar een partner wijzen jonge partners elkaar soms af op kleine gebreken, door ingeschapen angst voor verborgen ziektes.

Stel gezichts-foto's van honderd vrouwelijke studenten met een computerprogram samen tot één gezichtsfoto. Er ontstaat meetkundig gezien een gezicht dat qua afmetingen het gemiddelde gezicht is van de gefotografeerde vrouwen. Deze samengestelde foto wordt door meerderheid der mannen aangewezen als de mooiste vrouw, mooier dan de mooiste vrouwen die aan de proef meedoen. Door met gemiddelde van honderd gezichten te werken worden individuele afwijkingen met factor honderd verkleind. Er blijft een gaaf symmetrisch gezicht over met de juiste proporties en afmetingen.

Mysterie van vrouwelijk schoon ontsluierd verwonder ik mij over de vindingrijk¬heid van de natuur, de eenvoud van z’n oplossing, schoonheid terug gebracht tot meetkunde. De invloed van de andere eigenschappen die leiden tot affiniteit tussen mensen hebben we niet genoemd, maar die zijn minstens zo groot.

Een jonge vrouw loopt in mijn richting, een oogverblindende schoonheid, een gelaat zonder schaduwen alsof het licht uitstraalt. Tot m’n verbazing ken ik het gezicht, ik heb het recent samengesteld uit gezichten van de streek en ik meen die vrouwen te zien in haar gelaat. Ik vergeet te ademen en mompel schor: “Sjöfn”? (een liefdes-godin). Ze glimlacht: als bevestiging? en loopt langs mij heen. Ik draai me om maar ze is verdwenen in de ijle lucht, in die andere dimensie waar alle goden vandaan komen.

Ik heb haar helaas nooit terug gezien. Allemaal verbeelding zegt U, dat denk ik ook, maar ik zal m’n leven lang aan deze ontmoeting terug denken.