Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Onder de loep

Met een lege maag in Holland, een kop vol onzinnigheden, droom ik nog amper van mijn dichterschap, mijn pruimekopparkiet knaagt aan de boeken die ik vroeger zo heilig vond, met man en macht verdedigde, vooral de eerste drukken, als een kloeke ridder, maar nu zijn alle oude waarden verdwenen, elitair gedrag is een klucht geworden en de hoge doeleinden van kunst erken ik niet meer, brood, vrienden, dát is nodig! En natuurlijk de wijn! Men eet of drinkt geen gedichten, dat doen dwaze rijken en zotte zonderlingen! De nieuwe revolutie begint in de maag en eindigt in de maag. De rest is toegift. Niet echt nodig, aardig, maar bijzaak. Geremd door broodnodige pillen kan ik de literatuur nog amper dienen, het spijt me, maar liever 'schuldig' dan onschuldig ongelukkig. Daarbij, van zoveel literaire waarde ben ik niet, een beetje misschien, maar zeker niet genoeg om daarvoor te lijden als een heilige martelaar, want dat vraagt geen lezer van mij (op enkele sadisten na) en toevallig ikzelf ook niet. Klappende borsten! Nooit meer zoals vroeger, de dichtersvlag hangt half-stok, alle geneugten zijn voorbij, de roem zal ik nooit meer smaken, de beelden vol vreugde zijn op of verboden of afgeschermd, was er dan ooit een zegetocht? Waren de inspiraties echt zo lief? Is er geen geheime weg terug? Is mijn lijden nu gedoemd tot louter lijden, zonder een kunstzinnig doel op deze godvergeten aarde? Ach, gekut gelul, zonder roem is het goddelijke meer aanwezig en onaangetast! Ik heb geen woorden meer nodig om cum laude dichter te zijn! De mens is vrij om te gaan en te staan waar hij of zij wil, wetten daartegen zijn goddeloos, want iedere mens is ook een God, die niet geknecht mag worden. Wie andere mensen ergens zomaar wegstuurt, die is een tiran. Bestrijd tirannie en ga er nooit onder gebukt, want het laatste woord is aan de échte vrijheid van álle mensen! Nooit meer de vorm van een gedicht, is dat zo erg? Geen denken aan. Het leven lyrisch genieten, dat is veel minder erg. Supergeniaal! Krijgt God soms als Eerste Dichter voldoende erkenning? Is het daarom voor mij zo'n grote schande? Nee dus en mijn lyriek deel ik liever met God, die in stilte de mooiste poëzie uitspreekt, ongeschreven herkenbaar voor eveneens verlichte ingewijden.

Schrijver: Joanan Rutgers, 10 juni 2010


Geplaatst in de categorie: individu

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 651



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)