Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Hoe gek is de psychiatrie? (deel 1)

Geestesziekte en geestelijke gezondheidszorg: kloppen die termen eigenlijk wel? In dit artikel wil ik aantonen dat de psychische gezondheidszorg - zoals ik het in het vervolg zal noemen - naar mijn mening van een verkeerd mensbeeld uit gaat.

Om iemand te kunnen helpen moeten we weten wat het mens-zijn inhoudt. De mens bestaat uit een lichaam, een ziel en een geest. Het lichaam is wat we zien, het instrument om te kunnen leven, de jas die we aandoen bij de geboorte en weer uittrekken bij het sterven. De ziel is het onzichtbare deel van de mens, maar hierin schuilt wel ons wezen. Het bevat al onze eigenschappen en ons karakter. De geest is voor de meeste mensen iets ongrijpbaars. De geest is liefde, liefde die vlak voor onze geboorte door God in de ziel wordt gelegd. De geest openbaart zich als we liefde uitdragen naar onze naasten, naar God en naar onszelf.

We zien dat de mens dus uit drie delen bestaat. Nu kan het lichaam ziek worden. We kunnen een been breken of een ernstige ziekte krijgen waaraan we sterven. Ook onze ziel kan ziek worden. We kunnen zielenpijn krijgen door traumatische ervaringen, bv. door een slechte jeugd. Dit kan zich dan psychisch uiten. De psyche maakt deel uit van de ziel, maar ook van het lichaam (de hersenen).
De menselijke geest kan niet ziek worden, want geest is liefde die goddelijk is. Het is God in de mens, zou je kunnen zeggen.

Nu kom ik bij de term 'geestesziek'. Dat betekent eigenlijk dat de geest ziek is. Omdat dat niet kan, klopt de term 'geestelijke gezondheidszorg' dus ook niet. Omdat de deskundigen naar mijn mening een verkeerd mensbeeld hebben, behandelen ze de mens ook niet op de juiste wijze.

‘Geestelijke zorg’ zou een goede term zijn geweest als de psychiatrie gericht was op liefde. Helaas is de psychiatrie gericht op hardheid. Structuur, duidelijkheid en hardheid zijn de sleutelwoorden binnen psychiatrische instellingen. Mensen werden en worden nog steeds in isoleercellen gestopt, volgestopt met medicatie en krijgen etiketten opgeplakt.
Als we kijken naar hoe het eraan toeging in de jaren zeventig, zien we praktijken die niets met liefde te maken hebben. Elektroshocktherapie was heel normaal. Dat diende er zogenaamd toe om de mens te helpen. Ik noem dit marteling. Wat zou elektroshock nu verbeteren als iemand kapot gaat van verdriet door traumatische ervaringen? Zou het geloofsovertuigingen veranderen? Nee. Het zou mensen alleen nog maar meer beschadigen! Het zou beter zijn om mensen te helpen met liefde, begrip en respect, want daarmee help je anderen echt.
Mensen die met hart en ziel geloven of een andere mening hebben dan de meerderheid worden gemakkelijk als gek beschouwd en krijgen een etiket opgeplakt. Die sticker neem je je hele leven mee, want ook al kom je met een zwerende vinger bij de huisarts, het dossier blijft je achtervolgen! Hiervan ken ik voorbeelden in overvloed.

Om dit illustreren zal ik een voorbeeld geven. Ik ken namelijk een vrouw die inmiddels achter in de dertig is, maar als kind al levensmoe was doordat ze op school werd vernederd en bespot omdat haar moeder in de psychiatrie verbleef. Ze nam veel pillen van haar moeder in om zo naar haar lieve Jezus te kunnen. In plaats van dit meisje met liefde te omringen werd ze opgenomen en onder dwang gevoed, aan haar stoel vastgeketend met een Zweedse band. Dit middel om iemand vast te binden is zo bedreigend dat het inmiddels bij de wet is verboden, maar in de jeugdpsychiatrie werd het in de zeventiger en tachtiger jaren nog vaak toegepast. Was dit liefde? Nee, het was zelfs zó erg dat ze er nog steeds hinder van ondervindt, ook al heeft ze nu een aardig leven voor zichzelf opgebouwd.
Omdat ze zo vertrouwde op onze lieve heer werd ze door het personeel veracht en voor gek verklaard. Alles wat ze bezat was een boekje van Jezus. Ook dit werd haar zelfs afgenomen omdat het zgn. niet goed voor haar zou zijn.

Schrijver: Deborah, 31 augustus 2010


Geplaatst in de categorie: ziekte

3.8 met 9 stemmen 305



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Reneetje
Datum:
3 maart 2016
Dit is het goede, het ware , helemaal mee eens.
LIEF , HEB UW NAASTEN LIEF, BETER EEN GOEDE BUUR EN EEN VERRE VRIEND...................................
Naam:
Jurgen
Datum:
1 september 2010
Ik vind het een zeer goed geschreven stuk. En ik herken er ook veel in.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)