Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

De nederlandse taal.

Ik ben bijna, oh nog net niet helemaal analfabeet.
Schande is dat, schande ja Cornil, dat is schande van mij!
Nu de Nederlandse taal is een verdraaid lastige taal.
Alleen de vroegere kantoorklerken en de postzegellikkers bij de notaris hadden iets met de Nederlandse taal. Een nare eigenschap van ons ABN Nederlandse taal is dat wij vele woorden smoren aan het einde met een medeklinker. Dat heeft iets dodelijks en zorgt er voor dat woorden niet in de oneindige tijd door kunnen klinken met een mooi open eind.
Paal en perk wordt er gesteld aan onze taal.
Om toe te geven, we hebben een wat hoekige taal met uitzonderingen.

Het mooiste woord, dat wat we geven aan het begrip houden van is bij ons het woord liefde. Liefde is een puur spiritueel begrip, een schoon begrip, een begrip wat eigenlijk niet vervuild mag worden omdat liefde het zuivere geven is aan God en onze naaste om niets, zonder eigenbelang.
Nu juist het Nederlandstalige woord liefde komt of heel dicht bij die door mij beschreven definitie ervan of ze beantwoord daar volledig aan. Wonderlijk is dat in onze toch al niet zo welluidende taal. Beter beantwoord ze daaraan dan het franse woord amour, dat naast zuiver spirituele gevoelsinhoud ook een duidelijke erotische bijtoon heeft.

En ook meer dan het begrip love uit de Engelse taal dat qua klank en gevoel vrij inhoudsloos is, het duidt de strik aan om een mooi geschenk, maar vertelt niets over de inhoud van dat geschenk en daarom heeft het iets duisters.
Love you en like you, het lijkt mij inwisselbaar.
Het Russische loebith komt in de buurt, ja loebljoe, het Russisch voor ik hou van jou, komt ook schoon en zuiver spiritueel over, alsook teder en innig net als het Nederlandse liefde. Het ja loebljoe is ook de liefde die de vis met haar onnozele lippen in het water aan ons kuis geeft.

Het Nederlandse liefde en dat komt door de f in het woord heeft iets deftigs door die f en dat mist nu net het Duitse woord Liebe, Liebe klinkt iets universeler, iets minder gekunsteld maar ook ietwat gewoner, liefde klinkt deftiger, het woord verraadt iets edels, iets heel Hoogs wat alleen maar van God zelf komt.

Nederlands is een soms nare taal, vooral woorden als zout,koud, lauw, ze zijn heel ingewikkeld voor buitenlanders.
Onze verkleinwoorden zijn bijzonder zoals wormpje, sterretje, bloempje, vogeltje, visje, braampje, zustertje, appeltje, omaatje.
Opeens worden onze woordjes heel zoet en heel lieflijk terwijl wij verder over het algemeen een vrij harde taal hebben.
Het toont iets van de aloude onbedorven, bij velen al helaas bedorven, jammer maar goed bij velen van ons nog onbedorven moederinstinct in ons, onze aangeboren liefdevolle bekommernis om alles wat klein, kwetsbaar is en niet goed voor hunzelf kan zorgen. Onze traanbuizen en traanklieren schreien meteen tranen samen met Mies Bouwman en Hennie Huisman om iedereen die hulpeloos en zielig is.

Dan gebruiken wij onze vertederende verkleinwoorden.
Iedereen die zielig is help ik ook en huil ik ook voor.

Schrijver: cornil, 27 april 2011


Geplaatst in de categorie: taal

2.2 met 4 stemmen 320



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)