Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Visies op het hiernamaals – deel 2: de zeven niveaus

Zowel oosterse als westerse tradities hebben het over zeven niveaus of sferen in het hiernamaals. Die indeling is niet dwingend; het is gewoon een manier om structuur aan te brengen in de beschrijvingen van het leven na de dood. Hierin is het onderste niveau dat van de aarde. Alle aardgebonden geesten verblijven daar; het zijn de geesten waarvan men aanneemt dat ze tijdens Halloween komen ‘spoken’. Ze kunnen dat niveau pas verlaten als ze zich niet meer zo sterk aan het materiële hechten en het tot hen is doorgedrongen dat ze zijn gestorven. Ook moeten ze accepteren dat ze hulp nodig hebben om verder te komen.

Wie dat eenmaal heeft geaccepteerd, komt terecht in de Hades. Dat is het gebied waar je de zwakheden van je karakter ervaart en ervan moet leren. Voor veel mensen is het een nevelig gebied waar ze kunnen uitrusten. De omgeving ziet er ongeveer net zo uit als op aarde, maar dan droomachtig. Sommigen worden er geplaagd door spijt en berouw over wat ze anderen hebben aangedaan, want bij de terugblik op hun leven hebben ze die pijn zelf ondergaan. Deze wereld wordt gevormd door de emoties van de geesten die er verblijven, maar ook door de projecties van de mensen die nog op aarde leven. Die zijn soms akelig.

Je zou je kunnen afvragen waarom sommige mensen na hun dood nog moeten lijden. Het antwoord is simpel. Alle visies gaan er namelijk van uit dat de mens na de dood niet beter of slechter is dan op het moment waarop hij sterft. “De dood maakt van zondaars geen heiligen”, zoals de Britse professor Ralph Harlow het uitdrukte. In moreel opzicht kun je immers niet over je eigen schaduw heen springen. Pas als je je eigen fouten en zwakheden hebt ingezien en je jezelf daarvan wilt zuiveren, kom je na de dood verder. Maar er zijn ook mensen die daar geen boodschap aan hebben. Bij hen gaat de ontwikkeling langzamer.

Verwant aan de Hades is het begrip ‘hel’. Dit kun je als een zwaardere variant van de Hades beschouwen. De zuivering van de ziel is hier dieper en grondiger, maar in de christelijke traditie wordt deze sfeer door veel mystici en kerkvaders niet als definitief beschouwd. Het Tibetaanse boeddhisme zit ook op die lijn: je zit niet voor eeuwig in de hel, maar moet er je slechte karma uitboeten. Daarna kun je verder.

Het volgende niveau is dat van de illusie. De omgeving in deze sfeer wordt bepaald door de mentale beelden van de mensen die zich daar bevinden. De geesten vormen hier groepen van gelijkgezinden die zich tot elkaar aangetrokken voelen. Sommige groepen wonen er in een mooie, vreedzame omgeving, andere in steden. Het is belangrijk om te weten dat dit projecties zijn van die geesten: het gaat hier niet om een tastbare, fysieke realiteit. Iedereen creëert hier zijn eigen werkelijkheid.

Op den duur bevredigt dit bestaan op het niveau van de illusie niet meer, omdat men het wisselvallige en betrekkelijke ervan inziet. De geesten komen dan terecht in het ‘niveau van de kleur’ of het ‘zomerland’. Evenals het niveau van de illusie is deze sfeer een projectie van de bewoners ervan, maar er is een wezenlijk verschil: men schept hier zijn omgeving heel bewust d.m.v. gedachtekracht, terwijl men op het vorige niveau nog ten prooi was aan zijn eigen illusies. Ziekte en pijn komen er daarom niet meer voor. Qua uiterlijk lijkt deze sfeer sterk op de traditionele voorstellingen van de hemel en het paradijs. Opvallend is verder dat hoogstaande kunst, ontdekkingen en uitvindingen in eerste instantie in dit mentale gebied plaatsvinden en vervolgens d.m.v. dromen en inspiratie op aarde worden gerealiseerd. Dat gegeven komt zowel uit BDE-verslagen als uit parapsychologisch onderzoek naar voren.

Als de geest zich nog verder ontwikkelt, daagt het bewustzijn dat men zich moet bevrijden van de vormen die aan het leven op aarde zijn ontleend. Al het aardse is immers eindig en tijdelijk, terwijl het geestelijke oneindig en onsterfelijk is. Deze vormen voldoen dus niet meer: men wil door die barrière heen breken naar de ultieme werkelijkheid, die veel groter is. Via de drie hoogste sferen, die alleen maar abstract kunnen worden beschreven omdat ze zo ver van de aardse werkelijkheid af staan, klimt de mens tenslotte op naar het allerhoogste, goddelijke niveau.

Fontana verwijst in dit verband naar Plato, naar het Tibetaanse boeddhisme en naar het hindoeïsme. Ze hebben met elkaar gemeen dat ze alle drie uitgaan van de essentie van de werkelijkheid zelf, waaruit de aardse vormen voortkomen. Deze essentie wordt in het hiernamaals uiteindelijk ook bereikt: voor de hindoes is dat het ‘Brahman’, voor mystici zoals meister Eckhart is dat de sfeer van de godheid, voor de christelijke gnostici het ‘pleroma’. Daar nadert men de bron van het bestaan zelf in het zevende en hoogste niveau van het geestelijke leven.

Bij dit alles is er wel een essentieel verschil tussen oosterse en westerse ontwikkelingswegen. Oosterse tradities stellen dat de mens puur op eigen kracht alle illusies en gehechtheden moet overwinnen, terwijl westerse tradities geloven dat de mens daarbij hulp van anderen - in het christendom van Christus - nodig heeft. Die hulp van buitenaf bekort die ontwikkelingsweg trouwens wel enorm. Boeddhisten en hindoes moeten telkens reïncarneren om op eigen kracht de uiteindelijke verlichting te bereiken, terwijl Jezus de mens zijn zonden kan vergeven, zodat hij niet meer terug hoeft te komen om zich te vervolmaken. Het eindpunt is echter voor iedereen gelijk: uiteindelijk bereikt de mens een sfeer waarin hij volmaakt gelukkig is en alle aardse vormen en beperkingen achter zich heeft gelaten. Hij is dan in staat om oneindig en in alle vrijheid te scheppen en lief te hebben – wie zou dat niet willen?

Literatuur:
David Fontana, “Na de dood – wat kunnen we verwachten?”. Ned. vert. uitgeverij Ankh-Hermes, 2010.
Raymond Moody, “Een blik in de eeuwigheid – gedeelde ervaringen met de dood”, Ned. vert. uitgeverij Bruna, 2011.
Betty Eadie, “Geleid door het licht”, Ned. vert. uitgeverij Bruna, 2008.


Zie ook: http://spiritueelaurora.blogspot.nl/

Schrijver: Hendrik Klaassens, 9 november 2012


Geplaatst in de categorie: religie

4.1 met 230 stemmen 1.872



Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:
Hendrik
Datum:
12 november 2012
Email:
klaassens38zonnet.nl
Beste Eelt, net als veel andere BDE-ers besef ik dat de geestelijke wereld, waarin je tijdens zo'n ervaring een blik wordt gegund, in feite de echte wereld is en de fysieke wereld maar een zwakke afspiegeling daarvan.

'Paarlen': dit zijn beslist geen verzinsels om maar niet te hoeven beseffen dat er na de dood niets is dan herinneringen van de achterblijvers. Het boek van David Fontana, dat ik als één van de bronnen voor dit artikel heb gebruikt, bevat een indrukwekkende hoeveelheid verslagen van onderzoeken van de respectabele British Society for Psychical Research. Ook vermeldt hij veel titels van BDE-onderzoekers. In dit verband vermeld ik graag een artikel over dr. Eben Alexander, een hersenchirurg die onderzoek deed naar de werking van het brein en BDE's als flauwekul afdeed, totdat... hij zelf een zeer indrukwekkende BDE kreeg. Een artikel daarover vind je op www.theblaze.com/stories/heaven-is-real-neurosurgeon-who-once-doubted-out-of-body-experiences-describes-his-own/.
Naam:
Eelt
Datum:
11 november 2012
Email:
a.renselaarsimpc.nl
Beste Hendrik, een bijzonder overtuigende column.
Je kennis over allerlei onderwerpen verbaast me steeds opnieuw.
Ik ben nieuwsgierig naar je volgende beschouwing
Naam:
Hendrik
Datum:
9 november 2012
Email:
klaassens38zonnet.nl
Joanan, je hebt gelijk dat de aarde voor veel mensen een plaats is van lijden en loutering. Het is ook waar dat de hemelse machten iedereen graag liefdevol opvangen en troosten. Toch blijkt uit de ervaringen van tal van mensen met paranormale vermogens dat de geest van de mens door het sterven niet fundamenteel verandert. Al onze zwakheden en ondeugden nemen we mee naar het leven na de dood. In die staat kunnen we niet zomaar de hogere sferen van de hemel binnengaan - d.w.z. dat we onszelf eerst van al het aardse vuil moeten zuiveren. Dat bedoel ik met die loutering in het hiernamaals. Dat hoeft niet te betekenen dat de mens daarbij diep lijdt; het gaat erom dat de mens tot inzicht komt en steeds liefdevoller wordt. De liefdevolle geestelijke wereld wil ons niet pijnigen, maar helen.
Over de verschillen tussen karma-heling en de verbinding met Christus kunnen we nog wel eens een boom opzetten, maar ik weet dat die twee wegen voor sommigen samengaan.

Irmlinda, goed om te horen. Ik was diep onder de indruk van jouw verhaal en bewonder jouw moed!

George, ik ben ervan overtuigd dat onrecht eerlijk zal worden beoordeeld en rechtgezet, al was het alleen maar doordat iedereen bij het levenspanorama direct ervaart wat zijn woorden en daden bij anderen hebben teweeggebracht. Er zijn legio verhalen van BDE-ers die dat hebben meegemaakt.
Naam:
Hendrik
Datum:
9 november 2012
Email:
klaassens38zonnet.nl
Dag George, voor mijn gevoel zullen we na de dood onze geliefden terugzien. De sterkste bewijzen daarvoor vond ik in het boek "Een blik in de eeuwigheid" van Moody. Daarin heeft hij het over 'gedeelde dood-ervaringen'. Dat zijn de ervaringen van mensen die aanwezig waren bij het overlijden van een dierbare, en aan het sterfbed opeens konden zien wat de overledene ook zag, nl. het levenspanorama, dat ontzettend indringend is. Daar zijn ook de geesten van overleden vrienden en familieleden bij aanwezig, die ook door de achterblijvers worden gezien.

Fontana komt in "Na de dood" met parapsychologische bewijzen van een individueel voortbestaan, al geeft hij toe dat het mogelijk is om sommige verschijnselen anders uit te leggen. Hij geeft ook een paar voorbeelden van het bestaan van dieren in het hiernamaals. Antroposofen geloven dat een dier na de dood weer versmelt met een 'groepsziel' en niet individueel voortleeft. Jezus heeft het over 'de leeuw die zal spelen met het lam.' Die uitspraak zou er ook op kunnen wijzen dat de zielen van dieren voortleven, al heeft Hij het waarschijnlijk vooral symbolisch bedoeld.
Naam:
George
Datum:
9 november 2012
Prachtige en interessante beschouwing over een van de grootste kwesties in het (menselijk) bestaan. Wat mij echter blijft triggeren: zal de mens na de dood zijn geliefden (mens en dier) terugzien? Is er individueel voortbestaan mogelijk van mens en dier, van alle wezens die geleefd hebben? En last but not least - zal onrecht eerlijk worden beoordeeld en worden rechtgezet?
Naam:
Irmlinda de Vries
Datum:
9 november 2012
Email:
irmart140xs4all.nl
Een bijzondere heldere en overtuigende beschouwing. Hier kan ik wat mee!
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
9 november 2012
Belangrijke informatie-overdracht en met gebalanceerde schrijfkunst gebracht. Er is bijna niets tegenin te brengen. Bijna, want ik vind toch een kleine opening. Ik vind niet dat de eenwording met de Christusgeest karma-heling bekort, het is net zo hard werken aan jezelf en Christus laat zich niet bedotten. Ik geloof niet in de louteringsweg na dit leven, daar het leven zelf voor de meesten zwaar genoeg is geweest en de hemelse machten iedereen graag liefdevol opvangen en troosten. Op aarde is het lijden en de loutering, maar ook de vreugde en als je geluk hebt het Nirvana, de verlichting en het inslaan van de Heilige Geest in je bereidwillige geest. Al die mooie bespiegelingen over het hiernamaals zijn juist in het aardse leven te beleven, want dat ervaar je als je door de Christusgeest wordt verlicht. Denk aan de priesterlijke initiaties in Oud-Egypte, die Jezus ook heeft ondergaan. Daarin ga je werkelijk hemelen en kom je daadwerkelijk terug op aarde. Zo verdwijnt de doodsangst en kom je in de sferen van 'oneindig en in alle vrijheid scheppen en lief te hebben'! Zo wordt de scheidslijn tussen het aardse leven en het hiernamaals ook volkomen geslecht. Én kunnen we in het hier en nu ongestoord communiceren met engelen, goden en overledenen, met de Goddelijke Liefde als inzet!, want de menselijke liefde is in wezen goddelijke liefde of kan dat worden.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)