Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Halvarinehoofden

Ondanks de zeer serieuze bommelding van enige tijd geleden, bleef de status 'still going strong'. De automatische deuren openden zich als Sesam, net als de ingang van de grot van de veertig rovers uit het sprookje waarin Ali Baba, die deze bende leidde, zijn goud bleef optassen.
Er was echter een opvallend, maar bovenal zichtbaar verschil met 15 tot 20 jaar geleden. Deze discrepantie ontgaat vrijwel iedereen, behalve aan hen die destijds als ingewijde zijn geregistreerd. Ondergetekende was één van hen; met dit verschil dat ik, in tegenstelling tot hen, geen boter op mijn hoofd heb. Zij daarentegen, met hun halvarinehoofden, vieren hun leugen, die voor hen gedrukt staat.

De grote vraag is, voor hoe lang nog? Tijd vordert gestaag. In de tijd nog te gaan, komt langzaam maar zeker de waarheid boven drijven....

Bovendien zullen meteen daarop spijkers met koppen worden geslagen en tegelijkertijd hoofden rollen. Weliswaar niet letterlijk, daar ik in tegenstelling tot hen geen moordenaar ben. Zij blijken die bij nader inzien, achteraf ook niet te zijn. Niet in de letterlijke zin althans. Hoewel...! Hoewel? Ja, hoewel! Waarom buidel-tasten en achter het net vissen als de schoonheid van leven jou toelacht...? Zij wilden hoe dan ook van ondergetekende af daar anders hun leugens zichtbaar zouden worden. Precies de reden van hun buidel-tasten.

Nu lopen zij gevieren de rest van hun leven met een gemarkeerd gezicht; zo'n tronie die ontegenzeggelijk in elk geval die ene leugen laat zien. De onwaarheid die hen destijds misschien wel uit hun slaap heeft gehouden. Het bedrog dat zich in de vorm van een strop langzaam maar zeker om hun nek strak trekt. Een situatie waarbij één trap tegen het keukentrapje toereikend voor eerherstel zal zijn. Hoewel mijn grief net niet voldoende zoden aan de dijk zette, is deze net als ondergetekende niet gebroken...! Ook zij heeft hieraan haar steentje bijgedragen. Jammer dat het slechts bij één kaartje is gebleven, terwijl ik haar onderkomen nooit zou kunnen negeren. Dat bovendien heb gedaan. Waarschijnlijk overvallen; van teveel beroofd. Wie weet gaat tijd ons nog leren hoe wij elkaar moeten zien. Haar initialen zie je vaak als aanhef in brieven. De tijd zal leren of ooit...!

Helaas nemen gedane zaken geen keer. Terwijl er tal zijn waarbij het tegenovergestelde het geval zou moeten zijn. Het bewijs hiervoor heeft zich naar de toekomst gespoed, aangezien zich daar binnenkort het heden bevindt dat ons verleden gaat analyseren. Een geschiedenis die zich nooit opnieuw zou mogen voordoen.

Overigens is de belangrijkste zin uit deze beschouwing de volgende:

ZIJ WILDEN HOE DAN OOK VAN ONDERGETEKENDE AF, DAAR ANDERS HUN LEUGENS ZICHTBAAR ZOUDEN WORDEN

Het laatste dat zij natuurlijk wilden, was dat hun leugens gedetecteerd zouden worden. Waarvan akte!

'Tijd heelt alle wonden', zo luidt althans het gezegde. De waarheid ligt, ook voor wat dat helen betreft, zoals altijd in het midden. Het is, was en blijft een ongeneeslijke wond die pas na werkelijk eerherstel, in casu recuperatie niet meer zal stinken. De daders, de veroorzakers van mij aangedaan leed, zijn uiteindelijk de wonden zelf. De onmenselijke, rotte appelen van deze maatschappij, die met liegen en bedriegen, denken het gelijk aan hun zijde te krijgen en te behouden, terwijl de waarheid altijd als laatste en dus beste lacht...!
Vrijwel iedereen die, in elk geval vijftien jaar geleden, bij de door mij regelmatig aangehaalde Zorgverzekeraar werkt(e), weet dat ik de waarheid spreek. Niet omdat ik nooit eens bezijden de waarheid zou spreken, maar wel daar ik nooit bewust lieg. In tegenstelling tot hen die hier geen moeite mee hebben (gehad)...!

Al is de LEUGEN nog zo laf, de WAARHEID streeft haar voorbij achteraf...!

Schrijver: Annejan Kuperus, 19 mei 2015


Geplaatst in de categorie: woede

4.0 met 1 stemmen 143



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)