Als apotheker was het dodelijk gif binnen handbereik

(voor André Frédérique (1915 - 1957))

Je bent geboren op 27 februari 1915 in Nanterre. Je was de enige zoon van Émile Louis en Anna Frederique Lallement. Je woonde op 50, Boulevard de l'Hopital in Parijs en jouw vader was een commissaris van de politie. Je studeerde aan het Lycée Louis-le-Grand op 123 rue Saint-Jacques, in 1550 opgericht door Guillaume Duprat, de bisschop van Clermont. Daarna ging je naar een universiteit aan de Boulevard Saint-Germain, waar je in 1935 jouw baccalaureaat behaalde.

Met jouw beste vriend Geo L'Hoir, die net als jij apotheek/farmacie studies deed, dook je in het wilde studentenleven van uitstapjes, lezingen, misleidingen door valse informatie te verspreiden, vakantie, dating en flirten. Deze losgeslagen tijd duurde tot juni 1939, toen je na jouw afstuderen trouwde met een dochter van een bestekmaker aan de Rue de Rivoli.

Je werkte als een apotheker en op 2 september 1939 werd je samen met Geo L'Hoir naar Limoges gestuurd om daar aan de slag te gaan. Limoges is sterk beïnvloed door de voormalige, benedictijnse abdij van Saint-Martial, wat in de Middeleeuwen een belangrijk centrum van kunst, recht, wetenschap en technologie was. De schilders Auguste Renoir, Pierre Lissac, Claude Morini, Paul Ranson en Léonard Limosin zijn in Limoges geboren.

In 1940 werd jullie dochter Sylvie geboren. Het huwelijk liep spaak en in 1943 zijn jij en jouw vrouw uit elkaar gegaan. Met frisse tegenzin opende je ondertussen een apotheek in La Garenne-Bezons, die voor geen meter liep. Bovendien was je veel liever met geestelijk werk bezig en je schreef skatologische teksten, geïmproviseerde, burleske sketches en gedichten. In december 1945 verscheen jouw boek 'Histoires blanches' bij uitgeverij Gallimard.

Je verkeerde in de artistieke kring rondom de apotheek van Geo L'Hoir aan de rue des Trois Frères, zoals de schrijver/acteur Jean Carmet, een latere vriend van Gérard Depardieu, en andere leden van het gezelschap 'de Branquignols', zoals o.a. Louis de Funès. Verder de componist Pierre Barbaud, de schrijver Jean Tardieu, de regisseur Jean Chouquet, de schrijver/acteur Jean-Marc Thibault en de acteur Honoré Bostel.

Met de humoristische ontwerper Yvan Le Louarn Francis was je echt heel sterk bevriend. Na het overlijden van zijn vrouw leed hij aan neurasthenie. Op 22 januari 1968 pleegde hij zelfdoding door zichzelf te vergassen. Hij werd 52 jaar. Je had ook contact met Raymond Queneau, Boris Vian, Jean Dannet, Alexandre Vialatte, Philippe Soupault en Raymond Caotans. Je werd verliefd op de flamenco-danseres Imperio Salas, met wie je tot 1948 een relatie had. Je verkocht jouw apotheek en je had grote geldzorgen. Je schreef voorwoorden, verhalen, toneelstukken, boeken, vertalingen, recensies van shows en alledaagse roddels voor het weekblad 'Paris Match'.

In 1947 verscheen jouw dichtbundel 'Aigremorts' en in 1948 benoemde Jean Tardieu, de directeur van Studio d'Essai van de Franse omroep, jou tot literair redacteur. Vanaf 1950 was je ook nog een muzikaal criticus voor 'Paris Match'. In 1954 opende je nogmaals een apotheek aan de Rue Montorgueil, wat binnen drie jaar tot een faillissement leidde. In 1955 overleed jouw moeder, aan wie je zeer gehecht was. In 1956 ging jouw vader hemelen. Je werd zwaar depressief, doof en armlastig. Toch genoot je van een literaire en sociale erkenning.

Jouw dichtbundel 'Poésie sournoise' was klaar om gedrukt te worden, maar op 17 mei 1957 pleegde je zelfdoding in jouw huis door een mix van alcohol en barbituraten. Je werd 42 jaar en je bent begraven in de cimetière de la rue de l'Quest in Boulogne-Billancourt.