Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

De tragiek van een solistische wildeman

(voor Chris McCandless (1968 - 1992))

Je bent geboren als Christopher Johnson (Chris) McCandless op 12 februari 1968 in El Segundo, Californië. Je noemde jezelf ook wel Alexander (Alex) Supertramp. Je was een buitenechtelijk kind van de NASA-radarspecialist Walt McCandless en zijn secretaresse Wilhelmina Johnson. Walt was officieel nog getrouwd met zijn eerste vrouw, met wie hij zes kinderen kreeg. Jouw ouders kregen nog een tweede kind, jouw jongere zus Carine. Daarna is Walt van zijn eerste vrouw gescheiden en hertrouwde hij met Wilhelmina.

Jouw ouders begonnen een adviesbureau en ze leefden in de hogere middenklasse. Je groeide op in Annandale, Virginia. Tijdens jouw tijd op de middelbare school verdiende je wat geld met een fotokopieerservice en als pizzakoerier. Je was een compromisloze socialist, maar tevens een aanhanger van de republikeinse Ronald Reagan. Na de middelbare school wilde je wapens naar Zuid-Afrika smokkelen om de apartheid te bestrijden. In 1986 slaagde je voor de middelbare school. Daarna studeerde je geschiedenis en culturele antropologie aan de Emory University nabij Atlanta, verbonden met de Methodistische Kerk.

Het lege materialisme van de Amerikaanse middenklasse vervulde jou met grote afschuw. Je werd sterk beïnvloed door de schrijfwerken van Jack Londen (o.a. 'The Call of the Wild'), Leo Tolstoj en Henry David Thoreau. Je droomde van een Thoreau-achtig leven en na het lezen van Thoreau's boek 'Walden' raakte je in de ban van Alaska. Nadat je was afgestudeerd, schonk je zo'n 18.000 euro spaargeld aan Oxfam International en verbrak je het contact met jouw ouders en jouw zus.

Je begon een zwervend bestaan onder de naam Alexander Supertramp. Op 6 juli 1990 moest je jouw geliefde Datsun B-210 auto achterlaten, omdat de rivier Detrital Wash buiten zijn oevers trad. Je reisde door Arizona, Californië en South Dakota, waar je op een graanzuiger werkte. Je had soms een baantje, maar je was vooral een arme zwerver, die nauwelijks contact met andere mensen had. In een kano ging je via de Coloradorivier naar het Mexicaanse schiereiland Neder-Californië. Je droomde al jaren over een wildernistocht in Alaska, waar je in jouw eigen voedsel kon voorzien.

In april 1992 liftte je via Canada naar Fairbanks in Alaska. Vandaar ging je naar Healy. Jim Gallien gaf jou een lift naar de Stampede Trail, terwijl hij zeer bezorgd over jou was, gezien jouw weinige uitrusting en ervaring. Jim probeerde jou over te halen om de tocht tijdelijk te staken en om tenminste een waardige uitrusting te kopen, maar daar wilde jij niets van weten. Je aanvaardde enkel rubberlaarzen en wat eten. Nadat je de Teklanikarivier was overgestoken, ontdekte je de schuilhutbus van jagers, ooit een bus van International Harvester-stadsbussen. Die bus lag zo'n dertig kilometer vanaf Healy. Op 28 april 1992 ging je die bus bewonen en leefde je vooral van rijst, geschoten klein wild en eetbare planten.

Jouw dagelijkse menu was onvoldoende om op gewicht te blijven en in juli 1992 wilde je naar de bewoonde wereld terugkeren. Dat lukte niet door de hoge waterstand van de Teklanika. Daarna leefde je nog 113 dagen in de bus. Je schreef nog: 'I need your help, I am injured, near death, and too weak to hike out. I am all alone, this is no joke. In the name of God, please remain to save me!'.

Op 18 augustus 1992 ben je overleden door voedselgebrek. Je woog nog maar 30 kilo. Je werd 24 jaar. 20 september 1992 werd jouw stoffelijk overschot gecremeerd.

Schrijver: Joanan Rutgers, 11 december 2017


Geplaatst in de categorie: idool

4.3 met 3 stemmen 48



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
13 december 2017
Dit waargebeurde verhaal is verfilmd en als je 'Into the Wild' nog niet hebt gezien, dan heb je nog een geweldig avontuur voor de boeg. Zij het inderdaad met een verschrikkelijk einde voor de hoofdpersoon, die zoveel beters had verdiend. Zelf denk ik dat hij aan een borderline persoonlijkheidsstoornis leed en dat dat helaas niet is onderkend, laat staan behandeld. Hoe heroïsch zijn natuurdrift ook was, het heeft ook onderliggende, suïcidale kenmerken. Bovendien denk ik dat hij zijn chronische depressie alsmaar probeerde te overstijgen met overweldigend natuurschoon, terwijl hij in feite anti-depressiva nodig had. Kijk nog eens enkele minuten naar de geplaatste foto van Chris. Zie je net als ik hoe uitzonderlijk lief en naïef hij was? In ieder geval veel te lief voor de keiharde, gestresste, kapitalistische maatschappij! Er zijn meer zoals hem. Ten diepste is hij vermoord door een opgefokte, inhumane, goddeloze, materialistische, dolgedraaide, naar de definitieve afgrond denderende teringsamenleving! Net zoals Vincent van Gogh, zo mooi verwoord door Antonin Artaud.
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
12 december 2017
Wat een verschrikkelijk verhaal...

Een hoge tol die hij betaalde voor zijn kluizenaarsbestaan en zijn liefde voor de natuur. Helaas valt dit lot ook vele dieren ten deel die uitsterven omdat wij hun leefomgeving verwoesten. Dan vinden ze geen voedsel meer en gaan ook dood door voedselgebrek. Heel wreed, in een wereld waar toch echt genoeg voedsel is voor iedereen. Maar het is raar verdeeld. Overvloed hier, schaarste elders.

Wat een verschrikkelijk eenzaam verhaal...

(Ik zie er bij nader inzien toch maar vanaf om helemaal alleen op een onbewoond eiland te gaan wonen.)

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)