Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Het boekenweekgeschenk van Griet

In Het Parool van 3/4 maart 2018 staat een prachtig interview met de Belgische schrijfster Griet Op de Beeck, die voor de Boekenweek van 10 tot 18 maart 2018 het boekenweekgeschenk 'Gezien de Feiten' presenteert. Het artikel 'Het taboe is veel groter dan ik dacht' is door Cathérine van der Linden geschreven. De portretfoto is door Jitske Schols gemaakt, een mengeling tussen guitigheid en droefenis. Opvallend zijn de dikke, diepzwarte lijnen rondom de ogen van Griet. Het lijkt op uitgelopen oogpotlood. Haar knappe gezicht straalt heel veel aandoenlijkheid en kwetsbaarheid uit.

Nadat Griet bij De Wereld Draait Door verteld had over haar incestverleden kreeg zij bijna 2000 mails. Veel mensen herkenden zich in haar verhaal en voelden zich door haar gesteund. Sommigen gingen door haar moedige openhartigheid zelf hulp zoeken. Ze kreeg ook veel mails van psychiaters, psychologen en hulpverleners, die schreven hoe belangrijk haar verhaal voor hun cliënten is.
Ze kreeg twee nare mails, zoals 'Vuile kuthoer, wat heb je gedaan!'. Dan ben je echt heel gemeen en sadistisch!

Een vriend zei: 'Jij steekt jouw nek uit en de mensen schelden jou dan de huid vol.' Maar dat zijn dan wel vaak zwaargestoorde enkelingen. Toch kwamen die nare mails wel heftig bij haar binnen. Dat zou zo bij iedereen zijn.

Haar boekenweekgeschenk gaat over het protectionisme, het nationalisme, de haat tegen vreemdelingen en vluchtelingen. In ieder geval niet over incest. De hoofdpersoon grijpt in op het leven en maakt andere keuzes dan voorheen. Een bekend thema van Griet, want haar meeste personages breken met hun oude leven of een relatie. Dat haar boeken en haar optreden in 'Zomergasten' allerlei emoties bij de mensen hebben losgemaakt, ziet ze als een groot cadeau en omarmt ze. Het ontroert haar, dat zij de mensen permissie geeft om een beslissing voor zichzelf te mogen nemen. Na de DWDD-uitzending kreeg ze het hard te verduren en was het boomerangeffect genadeloos. Ze moest zelf eindelijk erkennen hoe het zat en de negatieve reacties kwamen keihard aan.

De ontkenningstijd was voorbij en daarmee kwamen alle oude emoties weer opzetten, de spookbeelden van het kapotgemaakte meisje in haar. Er kwam een lang rouwproces op gang met een stormvloed aan negatieve emoties. Ze is helemaal de mist in gegaan en dwars door haar diepste afgronden gedenderd. In het begin dacht ze al die opgerakelde emoties wel te kunnen parkeren, ook omdat ze dat geleerd heeft, mooi weer spelen om de anderen te plezieren. Ze onderdrukte jarenlang haar emoties, maar dat lukte nu niet meer en dus raakte ze bedolven onder een verwoestende lawine van dieppijnlijke emoties. Het ondermijnde haar hele wezen en het duurde maar voort. Ze zegt: 'Het was kut. Ik ga er niet stoer over doen.' Ze vermoedde wel, dat zo'n grote openbaring veel met haar gesteltenis zou doen, maar ze heeft het effect echt onderschat.

Griet wist dat er op seksueel misbruik een taboe rust, maar het is nog veel groter dan zij dacht. Dat heeft haar diep geschokt. Sommigen zeiden dat het een stunt was om haar boek beter te laten verkopen. Ze zegt: 'My God, hoe cynisch kan een mens zijn? Choquerend!'
Ze is ermee naar buiten gekomen, omdat ze nu eenmaal niet wilde liegen over haar eigen incestverleden, terwijl ze een trilogie over incest schrijft. Zou ze gezwegen hebben, dan zou ze de schaamte blijven dragen voor wat haar is aangedaan. Het was fundamenteel juist van haar om ermee voor de dag te komen. Met zwijgen zou ze zichzelf verhinderen om zich te bevrijden van haar intense trauma, dat haar leven als volwassene zo benadeeld en moeizaam heeft gemaakt. En vooral heel erg eenzaam en verdrietig.

Bovendien zijn haar boeken niet louter autobiografisch en is er veel verzonnen fantasie opgetekend. Maar door haar eigen achtergrond is het onderwerp incest gefundeerd beschreven. Ook omdat ze veel research naar incest heeft gedaan. Naast slachtoffer is ze ook expert. 'Als ik weet wat mij mankeert, ben ik genezen', schreef Sigmund Freud terecht. Door te weten, kwam ze los van haar eigen verhaal.

Uit eigen wrange ervaring weet ze hoe de sfeer in een gezin is, waar incest voorkomt. En ze weet tot in ieder detail hoe de impact van incest op het leven van een volwassene is. Vandaar dat ze zichzelf zo goed kan inleven in haar fragiele personages. 'Het is het kind, dat altijd glimlacht, over wie je je zorgen moet maken!', zegt ze vol vurigheid, want zo'n kind was ze immers zelf.

Een ander groot thema in haar schrijfwerk is, dat kinderen soms de ouders van hun ouders moeten zijn, omdat die ouders hun leven niet goed op de rails hebben, hetzij door drankzucht of geestelijk onvermogen. Of onverwerkte trauma's. Die kinderen krijgen geen broodnodige ouderliefde en kwijnen zienderogen weg, omdat ze voor hun ouders moeten zorgen. Vaak door volop manipulerende ouders. Dat is wat de psychiater Alice Miller narcistische bezetting noemt. Zie o.a. haar boek 'Het drama van het begaafde kind'. Die kinderen hebben dagelijks met een geestelijke hel te maken. Dat ze dat kunnen overleven, is een groot wonder, want het is met het trauma van een Vietnam-veteraan te vergelijken. Griet gelooft dat je overgeleverde fouten binnen generaties absoluut kunt doorbreken. Zij is daar zelf een goed voorbeeld van.

Ze gelooft in de kracht van therapie en zelf-analyse. Ze heeft velen naar de psychiater weten te sturen en uiteindelijk ook zichzelf, wat prima heeft uitgepakt.
Ze probeert ook humor en liefde in haar romans te verwerken, omdat ze graag tegenwicht geeft aan de dagelijkse duisternis. We moeten ook de relativiteit en flauwekul van alles inzien om het leven dragelijk te houden. Ze houdt van pittig doorpakken en niet bij de pakken neerzitten. In die zin is ze een vrouwmoedige strijdster.
Ik ben reuzebenieuwd naar haar boekenweekgeschenk en ik ga er zeker mee treinen, zoals ik de meeste mensen aanraad, want van die goedkope dagkaarten bij o.a. Blokker, Hema, Albert Heijn en Kruidvat lijken vooralsnog van de baan, van de treinrails. Heerlijk, ik verheug me er al op om in de trein het boekske te gaan lezen.

Dank je wel, Griet Op de Beeck!...

Schrijver: Joanan Rutgers, 5 maart 2018


Geplaatst in de categorie: idool

4.0 met 3 stemmen 94



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)