Terecht een ereplek op Père Lachaise

(voor Suzanne Eisendieck (1906 - 1998))

Je bent geboren op 14 november 1906 aan de Holzraum Platz 2B in Danzig. Jouw ouders waren Anna Klegus en Karl Eisendieck. Op jouw twaalfde werd jij één van de jongste leerlingen van de kunstschilder Fritz August Pfuhle (1878 - 1969).

Op jouw 21-ste ging jij drie jaar naar de Universität der Künste Berlijn, de grootste kunstacademie van Europa, opgericht in 1869 door de violist/componist Joseph Joachim, een nauwe medewerker van de componist Johannes Brahms en getrouwd met de contralto Amalie Marie Schneeweiss, met wie hij zes kinderen kreeg. Jij kreeg les van Maximilian Klewer (1891 - 1963), de hoofddocent schilderkunst, die in 1923 met zijn leerling Hildegard Kasten trouwde, met wie hij drie kinderen kreeg. Je deed mee aan een groepstentoonstelling met ruim 1400 werken. Van de negen verkochte schilderijen waren er drie van jou. Door dit succes kon je naar Parijs reizen.

In Parijs woonde je op een kleine zolder nabij de Place St. Michel. Het was aan het einde van de jaren twintig, dat je in Parijs jouw toekomstige man Dietz Edzard ontmoette. Dietz was net als jij een briljante schilder. In 1929 debuteerde jij op de Salon des Independants. Jij schilderde vooral kinderen en charmante, jonge dames. Samen met Dietz vierde je vaak vakantie in St. Jean-Cap-Ferrat, waar je graag de kusttaferelen schilderde.

Met veel moeite wist je het financieel te rooien, totdat een vriend van jou Madame Zak naar jouw atelier liet komen. Zij kocht direct zes schilderijen, die ze in haar galerie aan de Place Saint Germain hing. Deze zes werken werden extreem veel bewonderd, waardoor Madame Zak een solo-expositie voor jou organiseerde. Daarna volgden de Leicester Galleries in Londen. Matisse, Pissarro en Picasso hadden daar ook hun eerste exposities in Engeland. Je exposeerde o.a. 'Au Theatre' en 'Cafe Les Deux Magots' uit 1936 en 'Plage Orageuse'. Dit was meteen het begin van succesvolle tijden. Je was geïnspireerd door de Franse impressionisten.

In 1938 ben je met Dietz Edzard getrouwd. In 1938 maakte je 'Scoop de paille', 'À bonwit Teller' en 'Plage de Zoppot'. In New York exposeerde je in de Marie Harriman Gallery, de Perls Galleries, de Hammer Galeries en de Findlay Galleries. Je was een meesteres in fijne, heldere en soms fluorescerende kleuren, lichteffecten en atmosferische uitdrukkingen. Jullie woonden in Parijs en in 1945 is jullie dochter Christine geboren, die later met Richard Goodwin trouwde. In 1947 werd jullie tweede dochter Angélica geboren, die later met Georges Károlyi trouwde.

Je schilderde veel schilderijen van een vrouw langs de zee of een andere waterpartij. Zoals op 'La Plage - Noordwijk', waarop je een terras met zeezicht afbeeldt. Dietz was al eerder in Nederland geweest. En zoals op 'Femme au le port de Dieppe', 'Woman in the dunes', 'Terrasse à Èze sur Mer', 'Embarcadere a Venice' en 'Clairière près de Colliures'. Je hebt steeds een vrouw met een kort, hoogopgestoken, zwart kapsel afgebeeld. Het zijn allemaal zelfportretten met hier en daar jouw dochters erop of jouw dochters apart vastgelegd. In feite was je de huidige tijd van de selfies ver vooruit. Op 8 jauari 1963 is jouw geliefde man Dietz overleden.

Jij overleed op 15 juni 1998 in Parijs. Jij werd 91 jaar en je bent in de Begraafplaats Père Lachaise begraven, in hetzelfde graf als dat van Dietz. Op de grafzerk staat 'Nos sumus tecum', wat 'Wij zijn sterk' betekent. Sterk van geest- en zielskracht en sterk om zeer wel bestede incarnaties los te laten. En bovenal samen sterk door een ver boven de dood uitstekende liefdesband. Het graf is immers niets anders dan een zoveelste deur naar het eeuwige avontuur. En voor verlichte zielen zoals jullie was de overgang nauwelijks anders dan anders.