Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Het gelijk van Folkert van der G. ?

Eindelijk. Na maanden van psychologisch getreiter, provocatie en multimediale intimidatie in en rondom zijn cel was het dan toch zover.
‘De enige mogelijkheid om de samenleving te redden’, waren de eerste woordjes van Folkert van der G. Er uitgeperst door een bezorgde vaderlijke gemeenschap. De eenvoud van de bekentenis had enigszins een teleurstellende uitwerking op het wraakbeluste Nederlandse volk.
Toch zegt hij mijns inziens erg veel.

In de kersttoespraak uitte koningin Beatrix haar bezorgdheid over de toenemende onverschilligheid van de Nederlandse bevolking en de verloedering van de samenleving. Nu gaat het misschien wat te ver om te veronderstellen dat ze Folkert van der G. als ideaaltype in gedachten had, maar een bescheiden knipoog naar de onvoorwaardelijke inzet van de scherpschutter was het toch wel. Waar zijn de redders van de samenleving, die zich zonder direct eigenbelang, grenzeloos en hartstochtelijk voor de samenleving willen inzetten?
‘Hier ben ik’, zal de veganist in zichzelf hebben gemompeld.
Heel even schoten me enkele fragmenten van Dostojevski’s roman ‘Misdaad en Straf’ door mijn hoofd. De wereldberoemde en sympathie opwekkende hoofdpersoon Raskolnikov vermoordde een oude hebberige woekeraarster en zijdelings ook haar aanwezige zus. Alhoewel het een gruwelijke en bloedige moord was (hij deed het met een niet al te scherpe bijl), ging het eigenlijk niet om het moord. Het was niet meer dan een laatste redmiddel voor de ‘ongewone’ mens, een noodzakelijk en enigszins onhandige expressie van rechtvaardigheid en het goede. Sommigen hebben het recht een mens van de ‘daden’ te zijn, wilde hij duidelijk maken. Slechts voor een enkeling is het weggelegd boven moraal en wet te staan. Raskolnikov dacht aanvankelijk dat hij tot dat selecte gezelschap behoorde. Moraal en wet zijn voor de grijze muizen, de meelopers, de onwetenden, de mensen die zich voornamelijk met de voorplanting van het ras bezighouden. Kortom: de mensen die op Pim Fortuyn wilde stemmen.

Nu leek het voor zowel Raskolnikov als Folkert van der G. dat er na de moord maar twee mogelijkheden waren: zelfmoord of bekentenis. Beiden hebben bekend. Alleen de toedracht was fundamenteel verschillend. Raskolnikov bezweek bijna onder zijn wanhoop en gewetenswroeging, hij besefte daardoor maar al te goed dat hij niet tot het selecte gezelschap van de ‘ongewone’ mens behoorde.

Wat bezielde Folkert van der G.? Psychopathologie? Impulsiviteit? Genialiteit? Verwardheid? We weten het niet. We weten ook niet waarom hij zijn leven opgaf en een soort individuele revolutie opstartte. Dat hij niet gebukt gaat onder gewetenswroeging en wanhoop is wel met enige zekerheid te zeggen. Zijn lichamelijke conditie in de terminale fase van de hongerstaking was altijd nog beter dan die van de gemiddelde Nederlander. Zou het een type als Folkert van der G. zijn geweest die Raskolnikov voor ogen had, toen hij met de bijl verstopt onder zijn jas de flat van de pandjesvrouw bestormde? Het ‘hogere’ individu.

Even leek het er sterk op dat de actie van Folkert van der G. een averechts effect kreeg. Het waren opeens de linkse fundamentalisten die de samenleving bedreigden en milieuorganisaties werden tijdelijk gedwongen massaal onder te duiken. Juist de moord op Pim Fortuyn leverde de LPF een overdaad aan stemmen op. Ondanks het tragische verlies van de leider verscheen langzamerhand toch een flauwe glimlach op de gezichten van de LPFers. Een rumoerige invasie in de Tweede Kamer volgde. ‘We zullen Nederland eens wat laten zien’, was het optimisme vlak na de verkiezingen.

Nog steeds vlak na de verkiezingen maar enkele maanden verder, lijkt Folkert van der G. toch nog zijn gelijk te krijgen, hoe eng het ook mag klinken. Dankzij de moord en de overvloedige zetels strandden de kersverse regerings(partij)leden in politiek gekwakzalver. Ze hebben alle mogelijkheden aangegrepen om hun onbekwaamheid onomstotelijk te bewijzen. Het moet allemaal zo erg zijn geweest dat ze zelfs niet in staat waren de onvolkomenheden in politiek poëtische retoriek te verbloemen. Ze misten hun leider.

Dat er niets zo veranderlijk is als het Nederlandse volk wordt duidelijk als we de opiniepeilingen bekijken. Door de wanprestatie van de LPF liggen voor llinks Nederland de kansen voor het oprapen in de komende verkiezingsronde.
Ik bezwijk onder wanhoop en zal me in een plaatsvervangende boete-doening storten als blijkt dat Folkert van der G. dit allemaal heeft voorzien.
In dat geval is het idee van Raskolnikov’s ‘ongewone mens’ ruim een eeuw later in Nederland vleesgeworden.

Schrijver: Erik te Winkel
27 december 2002


Geplaatst in de categorie: politiek

1.5 met 61 stemmen 2.917



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
lvantil
Datum:
29 december 2002
Email:
lvantil35hetnet.nl
Intellectualisme. Door Dostojevski prachtig uitgebeeld in Raskolnikov.
v.d. G.? Ik betwijfel het.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)