Inloggen
voeg je bewering toe

Beweringen

De smak en de breuk

Het was een woensdag als alle anderen, met dit verschil dat ze besloot om niet met de fiets naar het werk te gaan, vanwege de sneeuw en ijsresten op stoepen en wegen! Oh natuurlijk wordt er gestrooid, daar niet van, maar er blijven altijd linke stukken op de weg en als je dit kunt vermijden door bijvoorbeeld met het openbaar vervoer te gaan, tja, dan is dit een stuk veiliger natuurlijk! Zo dacht ook zij, veiligheid voor alles!

Wat vroeger dan wanneer ze op de vertrouwde fiets zou gaan, stond ze bij de bushalte, voorzichtig haar pad kiezend en meer op de grond kijkend dan omhoog, maar de reis verliep voorspoedig: kijk daar staat het pand waar ze moet zijn, opgelucht dat ze het zonder kleerscheuren heeft gehaald, steekt ze over en “neemt” de laatste stuk stoep.....ehhh, dat probeerde ze dan...ze voelt dat het niet goed gaat, kan een val niet meer voorkomen en stort ter aarde!

Pats - boem - krak, een misselijkmakende krak klinkt door tot in haar hersenpan! Dit is mis, dit is vreselijk mis, een bliksemschicht trekt door haar bovenlijf, een ongekende pijn geeft aan, dat dit niet zomaar een paracetamol-pijntje is maar dat ze het wel kan vergeten naar haar werk te gaan!

Maar men heeft haar zien vallen, er komt hulp en al snel zien ze aan haar wit vertrokken gezichtje dat het volkomen mis is en wordt ze naar de EHBO van het ziekenhuis gebracht. Daar wordt het een zit, een lange zit, een heeeele lange zit want voordat ze sowieso aan de beurt is, voor ze sowieso een aantal artsen heeft gezien - tja er zijn meer mensen gevallen denk ik - voor er een foto is gemaakt, voor die beoordeeld is, voor dat iedereen zich over de narigheid gebogen heeft, krijg ik een appje: ik zit in het ziekenhuis, met de gegevens wat er loos is!

De hele dag had ik al een voorgevoel, dat nu terecht blijkt te zijn maar dat neemt haar pijn niet weg! Een gebroken schouder met een afgebroken stukje, ze mag naar huis met de halve apotheek aan pijnstillers mee, een sling om haar arm in te hangen en het absolute verbod om de arm gedurende de komende zes weken te gebruiken!

Wanneer ik eindelijk contact kan maken, heeft ze pijn, ik vraag, moet ik komen helpen, maar dat hoeft niet. Ze heeft pijn, ongekend veel pijn! En weet je, ik herinner me ineens wat ze me in het ziekenhuis vroegen na een ingreep: als ik de pijn een cijfer kon geven....wanneer ik zes zei, stonden ze met een heerlijk goedje voor me klaar, geen pijn meer te voelen, weggetoverd! Hoe heerlijk is dat? Maar zij krijgt geen vraag: geef de pijn een cijfer en ze krijgt dus ook niet dat prettige goedje, maar heeft ondanks die halve apotheek een pijnscore van negen!

En dat is veel, heel veel: een mens zou gek worden bij een zo hoge pijn! Het is te hopen dat het wat afzakt, want dit is drama.

Sterkte lieverd.

Schrijver: An Terlouw, 28 januari 2019


Geplaatst in de categorie: ziekte

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 454



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)