Inloggen
voeg je column toe

Columns

Veen- en Rotterdam

Zaterdag zat ik in de bus naar Blauwestad. Blauwestad is een gepland succes. Ik wees reisgenote me op een gebouw, De Toekomst, dat na 1968 ernstig in verval was geraakt. De prachtige industriële papierfabriek werd decennia lang door weergoden geteisterd. Er werd een hek omheen gezet: de Toekomst werd verboden terrein. Net als heel Oost Groningen, leek er ook voor dit gebouw alleen nog een geschiedenis weggelegd.

En daar hebben de Veenkoloniën eigenlijk maar bar weinig van. Voor de venen werden afgegraven was het er woest en kaal. En daarna, na het afgraven, is er nog industrie geweest, maar die verdween in de jaren zestig. Het was toen een gebied zonder toekomst.

Ook Rotterdam heeft weinig verleden. Wat er aan geschiedenis was, is door de Duitsers weggebombardeerd. Het hart verdween uit de stad. In de jaren zestig is het snel opgebouwd en werd het de grootste haven ter wereld. Maar hoewel de gebouwen aanvankelijk modern waren, vond iedereen het een harde, koude stad. Een betonnen stad. Een grijze stad.

Grijs als de Veenkoloniën.

Nu hou ik van de Veenkoloniën. Ik hou niet van Rotterdam. Maar mijn reisgenoot verraste me. ’Ik vind Rotterdam een prachtige stad. Die grote gebouwen, het is prachtig. Het geeft een gevoel van macht.’ Ik keek haar aan. Ze meende het. En toen zag ik de overeenkomst.

Op een bepaald moment in je leven ga je naar de middelbare school. Dan fiets je alleen door de stad en ga je alleen naar vrienden. Je hoeft niet meer onder wakende ogen van buren, je trekt de wereld in. Ik trok Veendam in. Zij trok Rotterdam in. En ik ging van Veendam houden en zij van Rotterdam.

Ik zag nog meer overeenkomsten. BV Veendam en Feijenoord die dit jaar ternauwernood het hoofd boven water konden houden, maar waar genoeg supporters waren om de club te redden. Veendammers en Rotterdammers weten dat de wereld een hekel aan hen heeft, maar dat neemt niet weg dat ze trotse mensen zijn. In Rotterdam zingen ze geen woorden, maar daden. In Veendam spreekt men in richt- en slichte toal. En daar is geen woord Frans bij.

De Toekomst wordt weer gerestaureerd. Financieel gezien is het nog een fragiel bouwwerk. Maar zoals beide clubs een wederopstanding beleefden, zo zullen beide plaatsen ook weer een plek onder de zon vinden. Met een gemoderniseerde haven. Met een nieuwe spoorlijn naar Groningen. En er zullen nieuwe middelbare scholieren naar Rotterdam en Winkler Prins in Veendam gaan en van die plaatsen gaan houden. De schoonheid zien.

Zonder woorden.

Schrijver: Jan R. Lunsing, 20 mei 2011


Geplaatst in de categorie: maatschappij

3.0 met 1 stemmen 106



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)