Rovershol Barcelona

Dat ben ik dus hè. Ben ik daar, wil ik hier zijn. Ben ik hier, wil ik daar zijn. Vakantie moet voor mij nooit te lang duren, negen dagen max. Dan begint het verlangen naar het Nederlandse geklaag over het weer terug te komen. Vallen er eindelijk decimeters fris zwemwater naar beneden, is het weer niet goed. Typische lui zijn we toch, straks is het een week 25 graden en dan beginnen we daar weer over. Oerhollands zeuren, ik hou ervan maar je moet het niet overdrijven.

Inmiddels alweer twee weken terug van het snikhete Barcelona, niet normaal meer die brandende zon, maar welke malloot gaat er dan ook midden in de zomer naar een stad. Door de spontaan ingevallen lamlendigheid heb ik nog niet kunnen rapporteren over de vakantievreugde, die overigens in stijl werd afgesloten met een plons water in het gezicht op de vliegtuigtrap van vliegveld Rotterdam The Hague Airport. Tientallen euro’s luchthavenbelasting geleden overigens beter bekend als Zestienhoven. Ach, het was ergens wel goed dat we even werden natgemaakt, konden we in elk geval klaarwakker constateren dat we nog in het land der levenden waren. Het was alweer tien jaar terug dat ik voor het laatst in een vliegtuig stapte; een hobby zal het niet snel worden en de terugreis heeft dat nog wat bevorderd. Eerlijk is eerlijk, de piloot had zijn applaus verdiend, een landing met windkracht acht leer je niet met een keertje Flight Simulator spelen op de computer. Nu had ik natuurlijk ook niet in Spanje op de iPad het weerbericht moeten checken. Dat repte over storm, windstoten, regen en onweer. En Teletekst, dat oreerde over annuleringen op Schiphol. Maar ja, wij vlogen op een klein vliegveld, daar kan een Boeing niet zo snel materiële schade aanrichten aan andere vliegmachines, dus die vlucht ging gewoon door. En ook mijn poging de vertrekborden in Spanje te hypnotiseren, met als beoogd resultaat een vertraging zodat de wind wat kon gaan liggen, strandde volledig. Kon je je maar onder volledige narcose laten vervoeren door Transavia, daar moet toch markt voor zijn. Dat je wakker wordt in je eigen huiskamer en de koffers al zijn uitgepakt door de stewardess. Nee nee, die laatste is dan natuurlijk allang netjes vertrokken naar het volgende warme oord, zo’n verhaal wordt het niet. Maar de Toblerone op je kussen verraadt wel dat ze je thuis heeft gebracht.

Nu ben ik dus alweer twee weken hier en verlang ik weer naar daar. Het prachtige Barcelona, volgens internet en reisgidsen een rovershol. Negen dagen lang liepen we met de handen op de zakken en tassen, zodat het ook voor het dievengilde duidelijk was waar de buit zat. Maar door de herkenbare spiersamentrekkingen op de ruggen van onze handen in combinatie met onze norse blikken, duidelijk van plan de eerste de beste grijper een flinke mep te verkopen, lieten zelfs de meest geoefende zakkenrollers het wel uit hun hoofd alleen maar te denken aan een aanval op onze contanten. Althans, in de metro. Want een bekend Spaans gezegd is ‘penny wise, pound foolish’. Beschermden we ondergronds nauwgezet onze luttele meegebrachte euro’s, bovengronds gingen we voor gaas en bleken de meeste zakkenrollers gewoon een vergunning te hebben. Een kerkje voor twaalf euro, drie kwartier in een aquarium waar de guppen in Blijdorp claustrofobisch zouden worden voor achttien euro, een als beroerde versie van het Archeon verpakt winkelcentrum voor acht euro en een leuk huisje van een bekende ontwerper voor veertien euro. Alles ‘pee pee’, maar eerlijk is eerlijk, bij die laatste ben je dan wel een half uur onder ‘los pannos’. Kortom, met liefde hebben we ons bovengronds laten leegschudden. Dat kon overigens ook op het strand van Barca, maar daar zijn we lekker niet ingetuind. We hadden onze tas met geld namelijk net ingegraven in het zand en zaten daar op als kluisbewaarders. De V-speld deed wel wat pijn in de blote bast. Jammer dus voor alle handelaren die ons elke twintig seconden iets kwamen aanbieden: bier, fris, kokosnoten, appelflappen, sjaaltjes, tattoos, donuts, wasdrogers, kettinkjes, horloges, zonnebrillen en…massages. Jammer hè, dat doen ze hier niet. Is ook stom in de regen. Maar het zou wel een mooie aanvulling kunnen zijn op die narcoseservice van Transavia. Die gaat er komen, ik voel het. Tot die tijd mijmer ik over Barcelona, was ik maar daar.

Barcelona zakkenroll zakkenrolllers vliegen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.3 met 6 stemmen 245