Hemmerechts verliteratuliseert een beladen psychopate

Op 21 januari 2014 verschijnt de roman 'De vrouw die de honden eten gaf' van Kristien Hemmerechts in de boekhandel. Uitgegeven bij uitgeverij De Geus, die al vele wereldparelen op formidabele wijze heeft uitgegeven.
Als literator heb ik een groot respect voor het literaire talent van mevrouw Hemmerechts. De keuze van haar onderwerp is hoogst opzienbarend en het is dan ook geen wonder dat een groot deel van België over haar heen valt, maar daarmee bewijst ze ook weer eens hoe moedig zij is.
Hemmerechts averechts.
De literatuur van meeslepende romans over fictieve personen is zo'n beetje uit de tijd en literatuur vermengd met realisme is in, omdat dat de moderne mens nog weet te prikkelen, gezien de overdaad aan informatie en verzonnen lariekoek. Verliteratuliseerd realisme is hot. De eerbiedwaardige romanschrijfster Hemmerechts voelt dat vlijmscherp aan en doet wat haar creatieve intuïtie haar ingeeft. Bovendien vermenselijkt zij een vrouw, die door de massa is verketterd, uitgestoten en gebrandmerkt. Vermenselijkt zonder de criminele kanten weg te schuiven. Indien het volk vrij spel zou krijgen, dan zou Michelle Martin, over wie het gaat, worden gelyncht of op een brandstapel gegooid.

Kristien, mooie weduwe van de oudbelegen dichter Herman de Coninck, kent de geheimen van de collectieve dieptepsychologie uitstekend. Ze wist van tevoren dat ze veel woede over zich heen zou krijgen, maar gedurfde literatuur achterhouden is niet de taak van een romancier, integendeel. De meeste Belgen willen de Marc Dutroux geschiedenis graag verdringen en vergeten en dan komt daar ineens madame Hemmerechts de hele boel weer oprakelen met een literair boekwerk en tv-interviews. En toch is het een geniale zet van haar.

Ze kroop in de huid van Michelle Martin (Waterloo, 1960), de ex-echtgenote van de serieverkrachter en -moordenaar Marc Dutroux. Toen Marc in de gevangenis zat, voerde zij de honden, terwijl Julie en Melissa in de kelder lagen, verhongerden en overleden.
Michelle is op 28 augustus 2012 vervroegd vrijgelaten en zij verbleef bij de Arme Klaren in het klooster te Malonne. Dit klooster gaat sluiten of is al gesloten, waardoor Michelle een nieuw onderkomen moet zien te vinden, anders moet zij terug naar de gevangenis, waar het misschien nog wel het veiligste voor haar is.

Kristien zegt: 'Het is een poging om te achterhalen hoe iemand tot zoiets komt!'. Ze vulde zelf de hiaten op met haar verbeelding, zo geloofwaardig mogelijk. Een persoonlijk interview met Michelle is haar niet toegestaan, wat ik in haar geval wel had toegestaan, maar dat terzijde.
De vader van de vermoorde An Marchal is woedend, omdat Kristien van een gevaarlijke psychopate een empathisch mens maakt.
Kristien reageerde: 'Als zij psychopathische trekjes heeft, dan is en blijft zij ook een mens, of wij dat prettig vinden of niet, ook Hitler was een mens!'
Daarin heeft zij groot gelijk, maar de mate van schade toebrengen aan onschuldige medemensen is natuurlijk wel van belang. Ze wil uitzoeken hoe Michelle zover heeft kunnen komen. Volgens mij kan dat ook door een hoogleraar in de psychologie worden gedaan, maar inderdaad, net zo goed door een intelligente schrijfster met een groot inlevingsvermogen.

Kristien vergelijkt Michelle met Hitler, die vast ook menselijke trekjes moet hebben gehad, maar overwegend demonie verspreidde. Natuurlijk aaide hij zijn herdershonden, bedreef hij de seks met Eva Braun en paaide hij openlijk kinderen.
De Duitse psychiater Alice Miller heeft zijn ziekelijke psyche vlijmscherp gefileerd in 'In den beginne was er opvoeding'. Zij benadert daarin Hitler empathisch om te ontdekken hoe hij zo'n massamoordenaar is geworden. Als kind werd hij door zijn vader, de wrede heerser, vernederd en geslagen. De organisatie in een concentratiekamp komt exact overeen met zijn thuissituatie. Zijn vader was van joodse afkomst, wat zijn Jodenhaat verklaart. Zijn ouders mishandelden hem en toch moest hij hen liefhebben en respecteren, zonder zijn ware emoties te mogen uiten. Pure sadomasochisme. Hitler werd onbewust zijn wrede vader. Het lukte hem om zijn gezinstrauma over te dragen op het gehele Duitse volk.

Tot zover deze indrukwekkende greep, die zij in 'De muur van zwijgen' samenvatte tot: 'Hitler is, als ieder kind, onschuldig ter wereld gekomen, is door zijn ouders, als veel kinderen destijds, destructief opgevoed, en heeft later van zichzelf een monster gemaakt. Hij was de overlevende van de vernietigingsmachine die in Duitsland rond de eeuwwisseling 'opvoeding' heette, en die ik aanduid als het verborgen concentratiekamp van de kindertijd, dat nooit mag worden erkend.'.

Het valt dan ook te vermoeden, dat Michelle Martin als kind volkomen is verwaarloosd en genegeerd, dat haar ouders haar nog liever lieten omkomen van de honger en affectieloosheid, terwijl ze de honden wel aandacht en voedsel gaven. Dat ze kortom minder dan een beest was. Precies het beeld dat de meeste Belgen en buitenlanders nu over haar hebben. Een uitvergrote herhaling van haar jeugdtrauma. Daarom is het ook onbegrijpelijk, dat zij niet in een psychiatrische kliniek wordt behandeld, in plaats van haar vogelvrij te verklaren.

Ik neem aan dat zij berouw heeft over de gevoelloze wreedheden, die zij heeft aangericht, ook gezien haar hang naar religieuze voortzetting van haar leven. Vergeet niet dat zij een pion van de hoofdverdachte was. Daarbij, Christus Jezus vergeeft de meest schuldigen en dus zeker ook Michelle. Inzicht is vaak een grote factor in het kunnen vergeven, daarom was het van groot belang geweest, als Kristien wel met Michelle had mogen praten, om door te dringen tot haar vroege jeugd en de nare dingen, die daar plaats hebben gevonden. Wezenlijk respect voor ieders leven is van levensbelang.

Kristien Hemmerechts Hemmerechts verliter Michelle Martin

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.7 met 6 stemmen 205