Inloggen
voeg je column toe

Columns

Man on the moon

Er wordt gebeld, ik doe open. Er staat een man voor me, met een wit pak aan. Het lijkt op een overall. Ook zijn hoofd is bedekt. Voor zijn gezicht draagt hij gaas. Zijn ogen kijken me vanachter het rooster aan. Ik kijk terug. Er klinkt een wijsje in mijn hoofd. Even ben ik van mijn stuk gebracht.

‘Dit is dus mijn beschermpak’ zegt Stefan. Oh ja, zeg ik. Snel doe ik een stap opzij. Stefan stapt de kamer in, via de keuken loopt hij onze tuin door. Ik volg. Bij de schutting stopt hij, kijkt nog een keer naar het gat in de grond.
We hebben een wespennest, daarom heb ik Stefan besteld. Hij had zich al aan ons voorgesteld, voordat hij zei: ik ga even naar mijn auto om mijn pak aan te trekken en het gif klaar te maken. Dit kan even duren’.

Ja, het is een flink gat, zegt hij. Dus je denkt niet, bellen ze me hiervoor? vraag ik, hengelend naar bevestiging. Nee, zeker niet, antwoordt hij. ‘Grondwespen zijn agressiever, helemaal in deze tijd van het jaar’. Ik zou wel een foto van je willen maken, zeg ik. Het klinkt als een oneerbaar voorstel. Dat is goed hoor, zegt hij. Ik vind Stefan een aardige man. Zo’n man die geen vlieg kwaad doet.

Ik moet de koningin zien te doden, dan zijn ze nergens meer, zegt Stefan. ‘Ze leven voor de koningin. Als ik haar weet te raken, dan komen er ook geen andere wespen meer op af’. De koningin? echo ik. Dat is bij bijen toch net zo? Jazeker, zegt hij. En bij mieren, voegt hij eraan toe. Kijk, wijst Stefan, als hij het gif heeft gespoten. Ik kijk van een afstandje toe. ‘Nu wordt het even heel druk, ze weten niet wat er gebeurt’.
Dat is net als bij ‘de Minions’, roep ik over mijn schouder naar zoon, weet je nog, die film? Dat ze voor hun leider wilden leven, heel blij en actief waren. Toen de leider dood was, waren ze somber, hadden ze geen zin meer’. Net als bij veel mensen trouwens, voeg ik eraan toe.

Ja, knikt Maarten. Hij staat op veilige afstand, op het terras. Stefan staat op. Hij sluit de gif blusser af. ‘Over een uurtje of twee, moet het echt een stuk minder worden, de bedrijvigheid. Mocht je na een dag of drie nog steeds wespen zien bij het gat, bel me dan. Dat valt onder de garantie, dan kom ik nog een keer langs.’ Ik knik. Dag, zeg ik. Dag, zegt Stefan.

Ik sluit de deur achter hem. Nu weet ik het, roep ik. ‘Man on the moon’ van R.E.M’. Even later kijken zoon en ik naar you tube.

Schrijver: Mohair
Inzender: Monique Louis, 12 augustus 2015


Geplaatst in de categorie: biologie

4.4 met 8 stemmen 2.145



Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
mohair
Datum:
19 augustus 2015
Beste An, en ook Nita: dankjewel. En An:welk wijsje lees je in de laatste zin. knipoogje
Naam:
An Terlouw
Datum:
18 augustus 2015
Leuk gedaan, graag gelezen, het nodigde uit vanaf het begin en zeker een goed idee, kinderen zijn zo snel de klos met die ( sorry J) steek achtige mormels. Maarre, WELK wijsje speelde er in je hoofd?
Naam:
nita
Datum:
14 augustus 2015
Herkenbaar zoals altijd en met de nodige humor. Graag gelezen.
Naam:
Mohair
Datum:
14 augustus 2015
Ha Joanan, ik kan me je reactie voorstellen. ik ging ook niet direct overstag. Het heeft ook iets heel naars, die ontredderde wespen. Ik voelde me zelfs een beetje schuldig. Omdat mijn zoon en zijn vriendjes daar voortdurend langsrennen, leek het me beter om het wel te doen. Mooi verwoord trouwens: 'ik genoot zelfs van het schouwspel en de zoemende rebellen'.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
12 augustus 2015
Ik had ooit een wespennest achter de muur van mijn vroegere huurwoning. De bovenbuurman eiste, dat ik iemand liet komen om die drukke beestjes te doden, maar gezien mijn minimaloon hield ik de boot af, want de kosten kon ik niet betalen. Ik genoot zelfs van het schouwspel en de zoemende rebellen. Weet je, ze verdwenen vanzelf en het jaar daarop was er geen wesp meer te bespeuren. Leven en laten leven, ik bedoel maar.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)