Inloggen
voeg je column toe

Columns

Pasen

Ik had in de loop der jaren wel stukjes en beetjes gezien en aangehoord maar nooit de moed kunnen opbrengen om de hele lijdensweg uit te zitten. Je moet er toch een krappe drie uur voor uit trekken en dat offer heb ik nooit kunnen brengen. Ongeduld, onrust en een zekere mate van verveling zaten me tot nu toe danig in de weg. Maar in mijn achterhoofd hoor ik het volk scanderen: “Barbaar, barbaar, cultuurbarbaar”.

Afgelopen Goede vrijdag kreeg ik echter plotseling de geest. Ontsproten uit mijn joods-christelijk fundament, een veel genoemd begrip tegenwoordig, groeide daar opeens de behoefte om toch tenminste eenmaal in mijn leven Jezus te volgen op zijn muzikale begeleidingsweg naar het kruis. Johan Sebastian Bach, Reinbert de Leeuw en Cherry Duyns hadden er iets moois van gemaakt. Als kind had ik de tocht met Jezus naar Golgotha ieder jaar rond Pasen tot in den treure meegemaakt op “De School met de Bijbel” maar ik vernam gedurende de herbeleving dat de verhaallijn in mijn herinnering toch onderhevig is geweest aan enige roestvorming. De grote lijn zat nog wel stevig verankerd in mijn brein uiteraard maar sommige details waren vervormd of weggegleden in de vergetelheid. Deze opfrisbeurt was meer dan nodig. De bekende liederen brachten me zowaar in een weemoedige stemming af en toe.

Het idee dat Jezus, de zoon van God, alle zonden der wereld op zich neemt gaat er echter nog steeds niet in bij mij. Als je tijdens de schepping wordt opgezadeld met de eeuwige erfzonde dan moet er ook een ontsnapping mogelijk zijn anders verdwijnen we met z’n allen genadeloos in het vagevuur. Is Jezus, de zoon van God, die ons verlost van alle onze zonden niet de ultieme aflaat die ons zondaars toch de mogelijkheid geeft om hoop te houden op een goede afloop. Er zit wel een addertje onder het gras. Als je niet gelooft kan je het uiteindelijk wel schudden. “Heden zult gij met mij in het paradijs zijn”, sprak Jezus tot één van de moordenaars die naast hem hingen op Golgotha. Maar alleen nadat de moordenaar schuld had bekend en Christus in zijn hart had gesloten. Geloven is dus wel een vereiste anders beland je alsnog in de hel zoals de andere die hem bespotte.

Een intrigerend deel uit het verhaal vind ik het gedeelte waarin de Joden de ellende over zichzelf afriepen. Pilatus waste zijn handen in onschuld maar het volk riep: “Zijn bloed kome over ons en onze kinderen”. Nou dat hebben ze geweten zou een makkelijke conclusie kunnen zijn. Is dit een profetie die is uitgekomen of is het een vorm van “self fulfilling prophecy” in de trant van: “Ze hebben Jezus vermoord en de schuld op zich genomen nou dan vragen ze er om”. Dat de geschiedenis van het Joodse volk opmerkelijk is blijft een feit.

Reinbert de Leeuw had zo’n drie uur op zijn 78ste met de armen staan zwaaien waarbij hij hoogst geconcentreerd alle noten en woorden de weg de wees in dit spektakel. Respect. Na het wegsterven van de laatste tonen stond hij daar seconden lang stil met gespreide armen, alsof hij aan het kruis was genageld, waarna hij langzaam in zijn zetel zonk.
“Het is volbracht”, moet hij gedacht hebben.

Schrijver: Gaffelbaard, 17 april 2017


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.0 met 4 stemmen 442



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)