Inloggen
voeg je column toe

Columns

Kanttekeningen Bij Onze Rechtsstaat

Dit is een respons op Gabriela's reactie op mijn column van zaterdag.

Waar het mij om gaat is dat de politie van de machthebbers de taak heeft gekregen om geweld tegen 'ons' te mogen en moeten gebruiken en dat wij als burgers ons dat altijd moeten laten welgevallen en dat ons verzet ertegen altijd geduid zal worden als geweld (wat het niet is, want het is zelfverdediging tegen geweld, hetgeen legitiem moet zijn omdat het dat van nature is -door God gegeven-).

Het systeem dat je 'democratisch' noemt, (en dat men je heeft laten geloven de ware invulling te zijn van het woord democratie) heeft niets te maken met wat het woord betekent, namelijk: een organisatie van de maatschappij waarbij de burgers van die maatschappij de volledige zeggenschap hebben om beslissingen te nemen over hoe die maatschappij wordt ingericht.

Met andere woorden:
hoe zij (die samen-leving) omgaat met de vele aspecten en consideraties over wat het betekent om mens te zijn, en hoe om te gaan met de regels die nodig zijn (alleen waar en wanneer die nodig zijn) in de gevallen dat individuele acties van de ene persoon strijdig zijn met andere individuele acties of intenties daartoe van een ander.

Daarbinnen zijn er meningsverschillen mogelijk op allerlei gebied waarover op een bepaalde plek regels vastgelegd kunnen worden (die nu 'wetten' genoemd worden, maar die niets anders zijn en blijven dan regels totdat ze door andere regels zullen worden vervangen).

Als de natuurlijke personen die in dit land leven in staat zouden zijn om (ondanks de hersenspoeling en programmering die hier 'educatie' heet) werkelijk hun vrije natuurlijke mentale capaciteit te gebruiken, dan zouden ze een traject van redenering kunnen initiëren of creëren in hun eigen hersenen dat hen kristalhelder laat zien dat hun inbreng in en hun invloed op het besturen van dit land niet alleen maar nihil is, maar minder dan dat.

Wat betreft deze rechtszaak en de rechtspraak:
Het is heel interessant in het aandachtig en analytisch luisteren naar de rechter (du Pon) hoe er kleine veranderingen in het taalgebruik worden aangebracht (bijv. eerst wordt gezegd dat M.H. 'wapen'roept; later verandert dat in 'vuurwapen') en hoe er kleine duwtjes worden gegeven door het taalgebruik en de onderliggende aannames van ons collectieve, vanzelfsprekend veronderstelde, 'gevoel' (=emotie) die wegleiden van de feiten;

hoe er drogredenen worden gebruikt, die blijkbaar inherent zijn aan de manier van redeneren van onze rechters (mijn woorden: omdat ze ingebakken zitten in de rechters-cultuur en op de universiteiten -de enige plaats waar je een licentie kunt halen- worden aangebracht (anders krijg je geen diploma-bul).

Zo wordt ons verteld dat het 'nu eenmaal niet zo werkt' dat een politieagent en de groep (van 5, met nog meer collega's die door afscherming voorkomen dat iemand van 'ons' kan ingrijpen of modereren) politieagenten 'een eenmaal ingezette gewelddadige arrestatie' terugdraait. Met andere (mijn) woorden: als de politie eenmaal een arrestatie heeft ingezet mag ze nooit de-escaleren en moet ze altijd net zo lang doorgaan met die actie en met het 'geven van pijnprikkels' totdat de arrestant overmeesterd is. Dit is een 'wet' die met geen enkele rationale te verdedigen is, behalve met het idee dat de overheid altijd moet winnen, desnoods door de burger te doden.

Een heel zwak punt van de rechter is dat hij (zij, want met 3 zwarte toga's) niet zegt te kunnen begrijpen dat er verschil moet worden gemaakt tussen de termen 'gewelddadig verzet' en 'niet-gewelddadig verzet' (een term die de verdediging van M.H. aanvoert). Dit is m.i. een bewust toegepaste onnozelheid van de rechter. Iedereen kan zien dat je verzetten (verdedigen) tegen geweld dat iemand op je uitoefent niet gewelddadig hoeft te zijn, maar niet meer dan het met je lichaam uitvoeren van handelingen die erop gericht zijn jezelf te bevrijden uit de greep.

Er zijn zoveel punten om uit te werken, maar daar heeft niemand het geduld voor, dus ik zal het zo kort mogelijk houden zonder me ervan af te maken.

Het is daarom, vanwege deze zaken en veel meer, dat ik beweer dat niet de agenten schuldig zijn, maar een schimmige macht/kracht achter de schermen, die niemand benoemt en die niemand durft aan te pakken, die schuilgaat achter formules als: "dat hebben we met elkaar zo afgesproken"

Met dank voor je reactie.

Schrijver: Ton Hettema, 26 december 2017


Geplaatst in de categorie: maatschappij

1.7 met 3 stemmen 57



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)