Wonderful Ella, druppelsgewijs

Vijftig jaar geleden werd Martin Luther King bij The Memphis Motel vermoord. Volgens mijn dagboek keek ik op dinsdag 9 april 1968 naar zijn begrafenis in Atlanta. Dat was tevens mijn eerste kennismaking met de live-stem van Ella Fitzgerald. Quincy Jones had het gelegenheidslied ‘Martin And His Vision’ speciaal voor haar geschreven. De droom van predikant King had niet beter getoonzet kunnen worden. Vooral de meesterlijke opbouw van de melodie maakte indruk op me.

In de Amerikaanse catalogi heb ik nog nergens een offerte ‘Ella’s All-Star Jubilee’ kunnen ontdekken, zoals in 2015, bij Sinatra’s Centennial. Inderdaad, zelfs de allergrootste celebraties raken tegenwoordig snel in vergetelheid. Of hebben we volwaardig eerbetoon niet meer in de vingers? Wordt het onvermogen veroorzaakt door road-managers en tussenpersonen die uitsluitend ten eigen bate in beweging komen...?

Ter herinnering aan twee optredens in Concertgebouw Amsterdam (1957, 1960) verscheen ‘n dubbele cd. Smullen in het kwadraat! Ook ‘The Great Fitzgerald Live In Rome’ draai ik graag. Tot haar vroegste hits behoorden ‘A Tisket, A Tasket’ en het aparte ‘Mister Paganini’. Fitzgerald’s bijzondere vermogen om te scatten en te improviseren maakten haar tot ‘the one and only Miss Ella’. Heb je haar eenmaal goed beluisterd, dan sluit je een geweldige muzikale hartsvriendin in de armen.

De hommage-cd ‘My Dear Ella’ van Dee Dee Bridgewater en de set ‘100 x Ella, A Celebration’ (ter gelegenheid van haar honderdste geboortedag, 25 april 1917) staan vlak voor m’n neus. Ik wil haar werk de komende weken ontrafelen, druppelsgewijs.

Ella Fitzgerald King King ontrafelen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 93