Met ongekende, Engelse heldhaftigheid

(voor Edith Louisa Cavell (1865 - 1915))

Je bent geboren op 4 december 1865 in Swardeston, South-Norfolk. Je was de oudste dochter van de Anglicaanse dominee Frederick Cavell en jouw moeder Louisa Sophia Warming. Vanaf 1884 ging je naar een school in Kensington, Clevedon, nabij Bristol. Daarna studeerde je aan Laurel Court in Peterborough. In 1886 werd je twee jaar lang een gouvernante, totdat je een kleine erfenis kreeg, waarmee je naar Oostenrijk en Beieren reisde. In 1890 werd je een gouvernante bij een Brusselse familie.

In 1895 ging je naar Engeland terug om jouw zieke vader te verzorgen. Dit spoorde jou aan om verpleegkunde te gaan studeren en in 1898 behaalde je het diploma van verpleegster aan het Royal London Hospital. In 1907 ging je opnieuw naar Brussel, waar je een door dokter/hoogleraar Antoine Depage aangeboden baan aanvaardde. Je werd directrice van de net door Antoine opgerichte verpleegsterschool L'École Belge d'Infirmières Diplômées in zijn Berkendaelinstituut aan de Cultuurstraat in Elsene. In die tijd was een werkende vrouw nog taboe, maar doordat de Belgische koningin Elisabeth Gabriele Valérie Marie haar arm brak en door een verpleegster van deze verpleegschool werd genezen, steeg deze school in aanzien en status.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd jouw ziekenhuis een Rode Kuishospitaal en verplichtte je jouw verpleegsters om alle gewonden te verzorgen, ongeacht hun afkomst. In september 1914 hielp jij de Engelse soldaten te verzorgen en te vluchten. Daarbij begon je voor de Britse, geheime dienst te werken. Voor Belgische, Britse en Franse soldaten organiseerde jij ontsnappingsroutes over de Nederlandse grens. En je verzamelde militaire informatie door gewonde, Duitse soldaten uit te horen. Voor jouw contacten met de geheime diensten reisde je vaak naar Gent, waar je in café 'De Stad Audenaarde' verbleef, op de hoek van de Kortrijkse Steenweg en de Baliestraat.

In Brussel werd Philippe Baucq opgepakt met een lijst, waarop jouw naam stond, waardoor je op 5 augustus 1915 door de Duitsers werd gearresteerd. De Amerikaanse ambassadeur in Brussel Brand Whitlock probeerde jouw leven te redden, maar dat was tevergeefs. Net als de bekommeringen van Baron von der Lancken, die pleitte voor een lichte straf, omdat je ook Duitse soldaten had verzorgd. Generaal Moritz von Bissing ondertekende jouw doodvonnis.

Op 12 oktober 1915 werd jij op de Nationale Schietbaan in Schaarbeek (Brussel) door de Duitsers vermoord. Je werd 49 jaar. De Duitse legerkapelaan zei: 'Ik geloof niet dat Miss Cavell een martelares wilde zijn, maar ze was klaar om voor haar land te sterven, ze was zeer dapper en trouw christelijk!'. De Anglicaanse dominee Gahan hoorde jou zeggen: 'Ik heb geen angst of kramp, ik heb de dood zo vaak gezien, dat ik er niet bang voor ben!'. Jouw laatste woorden waren: 'Ik moet ook geen haat of bitterheid voor wie dan ook voelen!'. Er was een staatsbegrafenis in de Westminster Abbey en je bent op 19 mei 1919 aan de oostzijde in de kathedraal van Norwich begraven.

In 1916 verscheen de eerste film over jouw leven 'The Martyrdom of Nurse Cavell', met Vera Pearce in de hoofdrol. Deze film is verloren geraakt. In 1918 verscheen 'The Woman the Germans Shot', met Julia Arthur in de hoofdrol.

Er zijn vele gedenktekens voor jou opgericht, zoals een standbeeld van George Frampton op St. Martin's Place in Londen en een monument van Marie Pauline Depage (1872 - 1915) en jou in Brussel, gemaakt door Paul Du Bois. Pauline was de vrouw van Antoine Depage. Zij was een collega-verpleegkundige en zij zat op de oceaanstomer RMS Lusitania, die door een Duitse onderzeeër tot zinken is gebracht. Er waren 1198 overledenen, o.a. de schrijfster Alice Moore Hubbard en haar man, de actrice Amelia Herbert en de mode-ontwerpster Carrie Kennedy en haar zus Kathryn Hickson.

Edith Louisa Cavell Marie Pauline Depage Philippe Baucq

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40