Even naar de kerk

'Komt u eten?' vraag ik aan mijn oom.

Hij ligt op de bank met zijn rechterhand op zijn hart.

'Ik heb een beetje druk op de borst. Heb de planten even water gegeven om half vijf.'

Hij veert op. Druk op de borst heeft hij wel vaker. Ik schrik niet meer zo gauw. Hij staat nog dagelijks op het land.

'Doe maar rustig aan' zeg ik overbodig.

Na het eten belt de verpleegster aan die dagelijks voor mijn tante komt. Ze stelt mijn oom wat vragen. Hangt geduldig aan de telefoon, wachtend op iemand van de spoedeisende hulp. Laat zich niet door mijn oom uit het veld slaan.

'Het valt wel mee'.

'Ik vind het zo jammer als ze voor niks komen'.

Ze sprayt iets onder zijn tong uit een rood flesje.

'Om de bloeddruk wat te laten zakken. Er komt zo een arts. Ga maar even liggen'.

Na ruim een half uur roept hij dat hij een auto hoort. De man van 84. Scherp als altijd.

Ik geef een jonge arts en een ambulancebroeder een hand.

De arts praat met hem alsof ze vroeger samen in de zandbak zaten. Ik zie mezelf ook wel met deze dokter aan de bar zitten. Amicaal is het juiste woord.

Mijn oom vertelt zijn medische geschiedenis die kort en vooral recent is. Een TIA en een hartfilmpje.

De dokter pakt de stethoscoop.

'Ik heb om half vijf de bloemen water gegeven. Met zo'n gieter van twee liter. Drie kwartier'.

Half vijf moet het zeker 33 graden zijn geweest, bedenk ik me. De broeder mengt zich in het gesprek:

'Heb je deze week geen TV gekeken? Hoe warm het is?'

De arts vat samen:

'Weer. Leeftijd. Inspanning. Als het er morgenvroeg nog is, even naar de huisarts'.

De arts en de broeder staan op.

'Ik ben vanochtend ook nog even naar de kerk geweest. Met de fiets'.

De arts reageert met een glimlach:

'Als je morgen naar de dokter gaat, laat je dan wel even ophalen'.

Later blijkt dat mijn oom in de kerk gezongen heeft, in het koor, op een uitvaart van een man die vroeger vaak op bezoek kwam. Soms wel drie keer in de week.

Even naar de kerk.

familie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 374