MOOIE SCHREEUWLELIJK
Theo van Gogh was een klootzak. Theo zou het er mee eens zijn dat ik hem een klootzak noem, want van hem mocht je alles zeggen wat je vond. Hij nam geen blad voor de mond, wat waarschijnlijk de reden is geweest dat hij vermoord is. Zijn moordenaar is een looser en een zielepiet die het recht in eigen hand nam, omdat hij vond dat dat moest van de profeet die door van Gogh beledigd was.
Jeroen Henneman, een van Theo’s beste vrienden vond hem ook een klootzak, dus ik ben in goed gezelschap. Heel veel mensen vonden Theo een klootzak, ook al bleven ze vrienden. Sommige mensen werden door Theo zó zwaar persoonlijk beledigd dat ze geen vrienden bleven. Maar toch vonden die mensen niet dat Theo vermoord moest worden. Als je het niet met iemand eens bent kun je tegen hem in gaan. Als dat niet helpt kun je hem negeren en desnoods met hulp van anderen proberen hem te isoleren. Maar als je iemand vermoordt ben je niet alleen een klootzak maar ook een idioot.
Als ik het beeld voor Theo van Gogh, gemaakt door Jeroen Henneman, van binnen naar buiten bekijk eindig ik met een schreeuw. Een schreeuw van woede, angst of ontzetting. Ik kan het ook van buiten naar binnen bekijken. In dat geval begin ik met een schreeuw en eindig ik met mijn mond dicht. Enerzijds ben ik woedend om wat er gebeurd is, anderzijds begrijp ik waarom het gebeurd is. Niet dat ik er begrip voor heb, laat staan dat ik het goedkeur, maar ik begrijp de onontkoombaarheid. Na de innerlijke woede volgt de behoefte om het uit te schreeuwen. Maar daarna volgt de verbijstering en de stilte. Er zijn geen woorden voor de onmacht om het te begrijpen.
Geplaatst in de categorie: actualiteit