LISSABON

Terwijl Nederland gebukt ging (nou ja…..) onder de droogte was ik een weekje in Lissabon. Behalve dat het er aanmerkelijk kouder was dan hier, vooral ’s avonds, begon het in het weekend ook nog te regenen. Geen mooi weer dus om langs terrasjes en fadokroegjes te flaneren. Toch is Lissabon een mooie stad, met grote contrasten tussen rijk en arm en tussen pompeus en bouwvallig. Vooral de ligging op zeven heuvels maakt elke wandeling tot een scala van fraaie uitzichten en doorkijkjes, steeds met de brede monding van de Taag op de achtergrond.

Van alle grote Europese steden waar ik geweest ben, Londen, Parijs, Madrid, Barcelona, Praag, Rome, is Lissabon de meest relaxte. Je hoort vrijwel geen getoeter of opgewonden standjes in het verkeer. De taxichauffeurs die overal elders de voetgangers naar het leven staan, beschouwen in Lissabon iedereen die oversteekt als een potentiële klant die met alle egards wordt behandeld op het zebrapad. In de antieke trammetjes die zich een weg banen door de nauwe, steile straatjes, staan jongelui op voor bejaarden en zwangere vrouwen, die uiteraard ook worden geholpen bij het in- en uitstappen. Er heerst werkelijk een ontspannen, bijna beleefde sfeer.

Maar uitgerekend in deze relaxte stad werd mijn portemonnee gerold. Bij het instappen in de tram (niet zo’n nostalgisch oude, maar een nieuwe, gelede tram) moet een zakkenroller kans hebben gezien mijn portemonnee, met mijn paspoort erin, uit mijn broekzak te vissen. Ik had het pas in de gaten toen een reisgezel hem vond op de vloer van de tram. Bij een snelle controle bleek dat het geld er uit was verdwenen, maar al mijn pasjes zaten er nog in. Een andere toerist had inmiddels mijn paspoort gevonden, dat even verderop op de grond lag.

Enerzijds had ik natuurlijk de pest in dat ik zo’n 100 euro was kwijtgeraakt, anderzijds was ik opgelucht dat mijn bankpasjes en paspoort niet waren gestolen, want dat zou heel wat rompslomp met zich mee hebben gebracht. En of je nu je geld uitgeeft aan eten en drinken of souvenirs of afdraagt aan een zakkenroller, als toerist lever je hoe dan ook een bijdrage aan de economie van het land dat je bezoekt.
Zitten op een bankje met uitzicht op de Torre de Belem heb ik mijn gevoel onder woorden gebracht in een haiku:

een zakkenroller
rolde mijn portemonnee
ach, geld moet rollen

Schrijver: Geert Kruideren, 8 mei 2007

geert.kruiderendigitaaltafel.nl

Biografie van deze schrijver

column

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.1 met 8 stemmen 884