Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

New Orleans

New Orleans

Een perfecte landing na negen uur vliegen.
We applaudisseren; “Bedankt bemanning.”
Ik wil zo graag één keer New Orleans zien.
New Orleans..het klinkt zo swingend.
De autorit van Houston naar the Old Fashion Town.
Hoeveel mijl, zes-zevenhonderd?
This is America man!
Moerassen, bossen, meren, brede rivieren.
Vis eten, ze hebben genoeg, plenty, zegt een
gedeukt uithangbord: “plenty of fresh fish.”
Geen huizen langs de autoroute,
wel supermarkets op enorme parkeerterreinen.
Reclameborden, big , bigger, biggest.
Enorme, vreemde, doodgereden beesten langs de weg.
“Duurt het nog lang”? ,zeur je. “Zijn we er bijna?”
“Neem wat chocola”, zegt hij, terwijl hij behendig
de gehuurde,protserige, Amerikaanse auto langs de
dode beesten stuurt. “Ik ben ook moe.”
En dan opeens die wonderstad: New Orleans…
Zo Amerikaans, zo Frans, zo..
Mensen in alle kleuren, stijlen, leeftijd, ras.
Zijn ze blank, bruin, zwart, geel?
Ze zijn.
Kroegen, ontelbare kroegen met altijd een podium.
Huizen met waranda’s.
“Wil je wat eten?”
Eten, ik? Er is muziek en het is nog geen vijf uur
in de middag. Ik ben niet meer Ik.
Ik ben een inwoonster van New Orleans,
ik ben een neger in mijn blauwverschoten jeans,
ik luister, onderga de ‘rhythm’ en de blues,
ik ben die kolossale negerin, nothing to lose,
mijn band is klein, de sax is favoriet,
hij jankt, hij vlijt, hij jubelt en gebiedt.

Mijn lijf swingt, ik geef me over aan de stad van
vroeger en nu. Het is al vier uur in de nacht,
nog niets gegeten.
Morgen weer naar het vliegveld in Houston.
Wie?
Ik?

Schrijver: dieneke smink, 6 augustus 2007


Geplaatst in de categorie: reizen

2.2 met 5 stemmen 654



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)