Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Foto van vroeger

'Nog geen interesse in digitale fotografie?' werd me laatst gevraagd, toen ik op een grote weide een in de verte grazend beest probeerde vast te leggen met mijn kleine handpalm-Olympusje-gewoon-met-een-rolletje. Eigenlijk ben ik er wel aan toe. Als ik een jaar of tien geleden al was overgegaan op een digitale fotocamera, had ik nu geen tassen vol mapjes met foto's en negatieven gehad waarvan ik niet weet waar ik ze moet laten en hoe ik ze moet rangschikken.

Maar stel nou dat ik er een koop... dan sta ik ook als iemand die vliegert zonder vlieger mijn plaatjes te schieten, want de digicam houd je niet meer aan het oog (en het beeld van mensen met een apparaatje aan hun oog, hoort toch te blijven! Niet voor niets wordt bij Hints de categorie Film nog steeds uitgebeeld met de beweging van een ouderwetse filmcamera waarbij je zelf de film moet doordraaien).

Het schermpje van de digicam laat meteen zien of je eindprodukt gesaved of gedelete kan worden. Fantastisch systeem en er kan belichtingsgewijs ook ongelooflijk veel mee. Maar dat betekent ook nooit meer dat gevoel van 'yes, dit wordt vast een fantastische foto!' (wat later niet zelden niet het geval blijkt te zijn). Dat betekent ook nooit meer naar de leuke meisjes van de ETOS. Nooit meer teleurgesteld zijn als je foto's een dag te laat zijn. Nooit meer gespannen het mapje open maken om de resultaten te bezien. Dat sentiment natuurlijk weer!

Dat ja, maar ook de nabewerking. Want die ligt met een digicam in je eigen handen. Zelf de plaatjes naar de computer oversluizen, recht zetten indien nodig en afdrukken maken gaat best, maar daarvoor moet er toch eerst geschoven, gemaild of gebrand worden. Uit mijn bekraste Olympus haal ik na 37 foto’s (meestal krijg ik er wel een extra) het rolletje en de rest wordt voor me gedaan. Na een dagje leuke dingen doen met vrienden heb ik enkele tientallen foto's gemaakt, terwijl de digitalen met soms honderden plaatjes en een om genade smekende batterij naar huis gaan.

En als ik eerlijk ben, wil ik wel. Maar als je een computer koopt, pak je ook nooit meer de schrijfmachine erbij. Dus een overgang naar de digicam lijkt een definitieve. En het 'klik'-geluid maakt het machientje erbij, dus dat blijft. En misschien word je er wel een positiever mens van, als je nooit meer negatieven ziet. Dus misschien dat het binnenkort wel klikt, tussen de digicam en mij.

Schrijver: Axel van der Ende, 4 oktober 2007


Geplaatst in de categorie: fotografie

1.5 met 2 stemmen 1.110



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)