Ultrafijnstof en scooters
Ultrafijnstof. Een stof dat helemaal niet zo fijn is. Het dringt diep door in de longen. Een onzichtbare sluipmoordenaar. Tot voor kort waren vooral vrachtwagens en dieselauto’s de boosdoeners. Hadden we geweten wat nu bekend is geworden, dan had de scooter op de hoogste trede van het ultrafijnstof-huldigingspodium gestaan.
Minister Cramer van Milieu gaat zich nu bezinnen op maatregelen. Ze geeft alvast aan dat de bestuurders hun rijgedrag moeten gaan aanpassen. Niet te snel optrekken.
Wanneer ik zo’n opmerking lees, dan weet ik gelijk weer dat die regenten van ons landje totaal geen gevoel voor de werkelijkheid hebben. Ze regeren op afstand.
Achter ons huis ligt een wildwissel voor scooterrijders. Ik nodig die minister Cramer uit om eens een weekje in ons huis te logeren. Dan piept ze (door het fijnstof) wel anders. Die scooterfanaten kennen namelijk maar één stand van de gashendel: de scheurstand. De meeste van die dingen zijn dan ook nog eens opgevoerd, zodat ze nog meer kunnen uitstoten en daarbij een ergerlijk en hels lawaai maken. Zo af en toe wordt het gas even los gelaten. Wanneer ze een voorrangsweg naderen of wanneer ze in hun achteruitkijkspiegel een motoragent zien naderen. En dit soort bezitters wil Cramer dan vragen om wat minder snel op te trekken. Ze gaat wereldvreemd appelleren aan hun verantwoordelijkheidsgevoel. Een gevoel dat vaak zo klein is dat het wel fijnstof lijkt.
Het is hetzelfde wanneer ik ’s morgens een biefstuk in de bench van mijn hond leg en haar dan vraag om het pas ’s avonds op te eten. De enige reden dat ze het zou laten liggen is dat de aanblik van zoveel lekkers haar teveel wordt waardoor ze een hartverzakking krijgt. Zelfs als ik het vragen zou vervangen door bevelen, dan zou dat nog geen uitwerking hebben op het eindresultaat.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: milieu
fijnstof
403
Geef je reactie op deze inzending: