Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

WISKUNDELES

In wiskunde ben ik nooit een ster geweest. Ik ben zelfs na twee jaar Mulo gestopt met die school omdat ik geregeld zat te huilen boven het Algebraboek. Ik ben toen naar de LTS gegaan om elektricien te worden, want dat was ‘het vak van de toekomst.’ Evengoed is er van mijn toekomst niet veel terechtgekomen, want het bleek voor mij toch een verkeerde keus. Ik heb in dat vak nog wel jaren gewerkt en ook nog andere beroepen uitgeoefend, maar ik heb nooit mijn draai kunnen vinden wat ik nog altijd diep betreur.

Maar ik dwaal af. Zoals gezegd: in wiskunde was ik niet goed en ik weet er eigenlijk ook zowat niks van. Het lood zakte me dan ook in de schoenen, toen mijn dochter Daisy, die in Havo 4 zit, het slecht deed met wiskunde en ik dus wel moest proberen te helpen. Een week of vier lang heb ik mij elke dag even verdiept in allerlei dingen waar ik nog nooit van gehoord had, zoals kansberekening, lineaire en exponentiële groei, boxplotten en kwartielen en meer van dergelijke ongenoegens. Blijkbaar ben ik sinds mijn dertiende, veertiende jaar niet veel veranderd, want ik moet toegeven dat ik veel tegenzin hierin had en er nog steeds niet vrolijk van werd.

Maar zo goed en zo kwaad als het ging, heb ik geprobeerd er wat van te snappen en het Daisy uit te leggen. Onze moeite is niet vergeefs geweest want tot onze beider verbazing haalde Daisy op haar laatste toets maar liefst een 9.1 De leraar was vol lof en zei dat hij in zijn hele carrière nog nooit zo’n hoog cijfer had gegeven. De eerlijkheid gebiedt mij echter te zeggen, dat zijn carrière niet zo lang is, want hij is nog maar een jaar leraar.

Daisy zei, dat ik het veel beter uitlegde dan de leraar. Dat wil ik wel geloven, want voor zo’n leraar is de lesstof gesneden koek zodat hij het heel snel uitlegt, misschien wel te snel. Ik snapte echter van het meeste aanvankelijk geen hout zodat ik het Daisy heel langzaam uitlegde en ondertussen geregeld zat te kreunen en te steunen als een vermoeid paard. Daarbij is me ook opgevallen dat het verstand van Daisy uiteindelijk beter werkt dan mijn ouder wordende trage hersens, want vaak had ze het sneller door dan ik. Ook merk ik dat ik de lesstof zowat nu al weer vergeten ben. Het geheugen is er in de loop der jaren dus ook niet op vooruit gegaan, maar achteruit. Kortom, ik ben mezelf bij deze lessen wel tegengekomen, maar desalniettemin: WELK EEN WISKUNDELERAAR IS MET MIJ VERLOREN GEGAAN.

Schrijver: Outsider, 20 april 2008


Geplaatst in de categorie: algemeen

2.7 met 7 stemmen 427



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)