Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Alle wegen leiden naar Rome

“Grenzen aan de groei” heet het sombere rapport van de Club van Rome. De Club gebruikte als een van de eerste computermodellen om aan de hand van bevolkingsgroei, voedselproductie, industrialisatie, uitputting van natuurlijke hulpbronnen, vervuiling de toekomst te voorspellen. Dat was geen vrolijke toekomst: binnen 100 jaar zou de ineenstorting van de wereld zoals wij hem kennen een feit zijn.

We schrijven begin jaren zeventig waarin de oliecrisis, Den Uyl en autoloze zondagen de sfeer bepaalden. In calvinistisch Nederland ging de boodschap van matiging of verdoemenis er in als koek. Ook in de rest van de wereld werd de Club aanvankelijk zeer serieus genomen.

Maar in de decennia erna zorgden technologische vondsten ervoor dat lucht- en waterverontreiniging afnamen en met de dotcom-revolutie kende het optimisme geen grenzen. De wereld was maakbaar en De Club een stel doemdenkende oude mannen.

De voorspellingen werden afgedaan als niet ter zake doende. Voor het gemak zijn we vergeten dat dankzij De Club milieu en duurzaamheid op de politieke agenda kwamen en in kleine kring zelfs in de praktijk werden gebracht.

En dan bedenkt een groep Australische wetenschappers dat het tijd is om de voorspellingen van De Club eens te toetsen aan de realiteit van de voorbije jaren. Ze kozen daarvoor de periode 1970 – 2000, omdat voor die periode voor alle door De Club beschreven gebieden degelijke cijfers beschikbaar zijn. De conclusie is, na al het hoongelach, tamelijk ontluisterend.

Grenzen aan de groei beschreef drie mogelijke scenario’s: één waarbij de groei van wereldbevolking stagneerde en de consumptie stabiliseerde, een tweede waarbij technologie de grote wereldproblemen zou oplossen en het derde waarin de groei op alle gebieden ongehinderd door zou gaan.

Deze ‘standard run’ blijkt een akelig precieze beschrijving van de laatste drie decennia van de vorige eeuw, al was een Nostradamus-achtige nauwkeurigheid nooit de opzet van Grenzen aan de groei.

In de standard run geeft onze aardbol het het halverwege deze eeuw op, de fossiele brandstoffen zijn al eerder soldaat gemaakt. Het is maar dat u het weet.

Begrijp me goed, ik wil u geen slapeloze nachten aanpraten noch nachtmerries van de aanstaande Apocalyps. En ik weet ook dat je met statistiek alles kan aantonen. Maar ik denk tevens dat de doemdenkende oude mannen van De Club van Rome maar al te graag hun ongelijk bewezen zien. Dat vraagt wel om krachtige maatregelen. Want met al dat geginnegap hebben we mooi 30 jaar verloren.

Schrijver: harry van dooren, 6 september 2008


Geplaatst in de categorie: milieu

3.3 met 7 stemmen 573



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
geert kruideren
Datum:
7 september 2008
Concreet voorbeeld van 'krachtige maatregel':
Verbied alle snelheidswedstrijden en andere waanzinnige, energieslurpende 'events'.
Alleen is het niet moeilijk te voorspellen welke lobbies deze maatregel weten te voorkomen.
Zolang we een minister-president hebben die dol is op snelheidsraces kun je het wel schudden.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)