Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Maandagblues

Soms overmant dat stomme gevoel mij van zelfmedelijden. Ik heb dan weer een stomme avond gehad waarin ik me dus ongelooflijk onnozel gedragen heb, en ‘s morgens sta je op met een vreselijk gevoel. En ja hoor, ik ben de hele dag binnen gebleven met mijn kamerjas aan. 1 dag van zelfmedelijden is nog gepermitteerd, maar helaas daarna moet de knop omgedraaid worden.

Gedachten als “Ik denk dat mooie muziek alleen maar gemaakt is zodat andere, leuke mensen erop kunnen dansen en met elkaar feest kunnen vieren” worden verbannen naar een plaats die na weer zo een avond toch weer opgerakeld zullen worden. Maar ik dacht het echt. Vrolijke muziek wàs niet voor mij gemaakt en ik was er zeker van dat anderen zich nu kostelijk aan het amuseren waren. Ik voelde me misselijk.

Op zulke dagen ga je op zoek naar de zekerheden in je leven. Wie of wat is er een constante en zal me heus nooit meer pijn doen? Ik heb altijd beweerd dat dat mijn konijn moest zijn geweest –hoe lief- maar het is helaas een paar maanden geleden gestorven. Neen, aan levende dingen heb je niets. Het pluspunt aan haar was dat ze uren kon luisteren. Ze bleef me lief aankijken en kwam ook steeds naar mij gerend als ik met haar op het gras zat. Melige tijden en zoete tijden, ja, dat wel. Maar ze stierf. Alles sterft.

Ik moet haast gaan geloven dat enkel mijn cyste in mijn pols mijn vriend zal zijn voor de komende maanden, en hopelijk jaren. Ze doet geen pijn en ze is goed zichtbaar. Dus als ik weer zo een dag heb, die overigens ieder normaal mens al eens heeft, zal ik kijken naar mijn pols en weten dat er toch nog iets rekening met mij houdt en mij zelfs nodig heeft. Het gebruikt immers mijn gewrichtsvocht en niet dat van iemand anders.

Ach… Het is moeilijk om gewoon door te gaan en de moed op te brengen om elke week speciaal te maken. Een maandag blijft immers een maandag. En een dinsdag een dinsdag. Als student moet je erin meegaan. De flow gaat door en je moet jezelf dwingen om meegesleurd te worden. Het is niet het fijnste, maar aan het einde van die flow, wacht een nieuwe periode:
Voltijds werk! Hoera!

Schrijver: leen veldeman, 25 november 2008


Geplaatst in de categorie: maatschappij

3.5 met 6 stemmen 429



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Iris
Datum:
26 november 2008
Email:
iris.aguirretigo.com.py
Heel graag gelezen, Leen. En wat een uitstekende schrijfstijl. Een verhaal dat me geboeid heeft. Ja, die maandagen... Het kunnen ook dinsdagen zijn :)

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)