Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Slim?

Als kind uit een autoloos gezin kijk ik toch wat anders aan tegen mobiliteit dan leeftijdgenoten die met de vierwieler naar school werden gebracht en naar wintersport.

De eerste keer dat wij met de familie naar het buitenland op vakantie gingen, was een onderneming die diepe indruk heeft gemaakt. Vader, moeder, vier kinderen en zes koffers in de trein naar Zuid–Frankrijk. De reis was enerverender dan de bestemming. Vooral de overstap in Parijs was bloedstollend: met de metro van Gare du Nord naar Gare du Lyon in minder dan een half uur.

Na 40 jaar taal ik nog steeds niet naar een eigen auto, ook al wordt er om mij heen vaak wat meewarig gedaan over de stumpers die zijn aangewezen op het openbaar vervoer. Ik mag op mijn beurt graag grappen maken over het schaapachtig masochisme waarmee menig forens elke ochtend aanschuift in file, die ik dan grijnzend met 140 km per uur voorbij snel. Als de trein rijdt tenminste, want natuurlijk mankeert er van alles aan de NS en heb je in je eigen kooitje-op-wielen geen last van het mobiele gekwaak van breeduitzittende reisgenoten in stinkende regenjassen.
Maar op een ritje van een kwartier van L. naar H. zijn het dragelijke ergernissen.

Mijn mobiliteitsconcept is flexibel, efficiënt en goedkoop. Slim is het woord. Moet ik ergens zijn waar een station in de buurt is, dan neem ik de trein. Op voorwaarde dat het een aanvaardbare reistijd is met maximaal twee overstappen. De vouw- of OV-fiets verzorgt het aanvullend transport. Een taxi als het regent of als het pak netjes moet blijven. Bus of tram als het echt niet anders kan.

Voor ingewikkelde verbindingen pak ik een Greenwheels-auto. Tussen reserveren en wegrijden zit een kwartier. Nu zijn die rode Peugeotjes niet ideaal voor een bezoek aan de bouwmarkt en ze zijn ook relatief duur als je meer dan een dag een auto nodig hebt. Daar is aan gedacht, want met je Greenwheels-abonnement huur je bij Hertz elke auto die je wilt met een aantrekkelijk korting. Ideaal voor vakantie. Want de trein is leuk, maar voor vakantie vind ik elke dienstregeling een stressfactor en een bedreiging van het vakantiegevoel.

Voor een weekje Bourgogne, vroeg ik mijn verhuurder om een Smart. Precies goed voor twee personen, lekker zuinig – dus weinig CO2 - en ook nog eigenzinnig (daar ben ik heel gevoelig voor…).
De reis ging over 650 kilometer naar het midden van Frankrijk. De Hertz-bediende leek dat best ver in een Smart. Hij bedoelde waarschijnlijk dat ik wel volslagen mesjokke moest zijn om in zo’n dinkytoy buiten de bebouwde kom te gaan cruisen.

De heenweg ging eigenlijk wel. Het duurde zo’n 100 kilometer voor ik aan het stugge wagentje was gewend. Er zijn auto’s waar je sneller vriendschap mee sluit. Staat tegenover dat het in een Smart heel makkelijk is om je aan de maximum snelheid te houden en elke twee uur even een rustpauze in te lassen. En zo arriveerden wij zonder problemen op onze bestemming.

De terugweg was andere koek. Hoosbuien en windvlagen schudden de Smart flink door elkaar. De 24 flessen wijn die nog net naast onze weekbagage pasten, zorgden dat we met alle wielen op de weg bleven. Behoedzaam bleven wij rustig rechts rijden tussen vervaarlijk wiegende vrachtwagens. Dodelijk vermoeid bereikten we de veilige thuishaven.

Teleurstellend was vooral dat de Smart ‘slechts’ 1 op 16 reed. Waarmee we per saldo het milieu noch onze portemonnee een grote dienst bewezen. Hoe dat komt weet ik sinds kort: een compacte middenklasser met een goede stroomlijn kan op de snelweg zuiniger zijn dan lichte hoekige stadwagentjes.
Waarmee een Smart dus niet altijd de slimste oplossing is.

Schrijver: harry van dooren, 20 december 2008


Geplaatst in de categorie: milieu

3.5 met 11 stemmen 576



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)