Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Meer openheid!

Open politiek!
Transparante beleidsvorming!

Toen Thorbecke Nederland in 1848 deelde in gemeenten, hadden we meer dan duizend gemeenten met gemiddeld een paar duizend inwoners. Wie een burgemeester wilde spreken, wist hem te wonen en sprak hem in de kroeg van het dorp. Iedereen kende de wethouders al van de tijd voordat ze wethouder waren. Wethouder was ook een baantje dat je naast je andere werk deed.

Tegenwoordig hebben gemeenten gemiddeld zestig maal zoveel inwoners. Niet iedereen weet meer wie de burgemeester is en dat is toch de bekendste bestuurder die we vaak hebben. Wethouders die bij meer dan de helft van de inwoners bekend zijn, zijn zeldzaam en in soms worden ze van een andere gemeente ingevlogen. Het zijn geen dorpsgenoten maar beroepsbestuurders.

De gesloten bestuurscultuur van de tijd van Thorbecke wordt niet meer geaccepteerd, want we kennen onze bestuurders niet meer. We zien hun ogen niet meer en kunnen hen dus niet vertrouwen op hun blauwe ogen. Toen konden we de man met de ambtsketting door de straat zien wandelen en nu is hij alleen nog op televisie.

Om dat gebrek aan contact te compenseren is er sinds de jaren ’60 een onophoudelijke roep om meer openheid, meer inspraak, meer invloed van onderop. De reactie van het bestuur is, dat ze wetten hebben gemaakt die het bestuur verplicht om alles te laten zien wat ze hebben: de Wet op de Openbaarheid van Bestuur. Verslagen van raadsvergaderingen staan integraal op internet en er zijn zelfs gemeenten die de hele vergadering uitzenden of geluidsbanden van raadsverslagen beschikbaar stellen. Rapporten zijn integraal te downloaden. Als je niet uitkijkt print je je rot aan nota’s en plannen die de gemeente maakt in het kader van meer openheid.

En toch lijkt men steeds meer ontevreden. Volgens mijn bescheiden mening heeft dat niets te maken met Marokkanen, met arrogantie van de macht of met globalisering. Volgens mijn bescheiden mening heeft het alles te maken met eenvoudig gebrek aan contact van mensen onderling. Er is een nieuwe bestuurslaag nodig. Een amateuristische. Eentje die je vertrouwen kunt op hun blauwe ogen. Of bruine.

De kleur doet er niet zo toe.

Schrijver: Jan R. Lunsing, 9 juli 2009


Geplaatst in de categorie: politiek

2.0 met 3 stemmen 1.026



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)