Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Verdacht wondje

Oh jé ik ontdek ineens een vreemd wondje op m’n hand. Raar zeg, gisteren zat het er nog niet. Hoe ben ik daar nu weer aan gekomen? Ik weet ik niet, maar het ziet er eng uit, een beetje rood met een zwart randje. Ik vertrouw het niet, je hoort zulke gekke dingen tegenwoordig. Dat je geen deurknoppen meer mag aanraken, niemand een hand mag geven. En dat je overal eerst je handen moet wassen voordat je ergens naar binnen gaat. Het wordt steeds enger in de wereld. Ik zie het er nog van komen dat we allemaal van die glibberige doktershandschoenen aan hebben met bijpassend mondkapje.

Wat moet ik nu met dat wondje doen? Het begint een beetje op te zwellen. Ha, ik weet het, ik ga even op internet kijken. Even zoeken onder verdachte wondjes. Kijk daar hebben we een website van de regering. Fijn, dat die dames en heren waken over mijn gezondheid. Ze hebben hun zaken mooi voor elkaar. Pats, meteen bovenaan in de zoekmachine. Dan weet je direct dat je bij het juiste adres bent. Maar, nu ik eens wat beter op die site kijk word ik er niet vrolijker van. Als ik een knobbeltje of een wondje ontdek moet ik meteen naar de dokter. En als ik begin te hoesten moet ik thuis blijven en mag ik niet meer naar m’n werk. Want, zegt de site, elke verdachte plek en elk verdacht geluid kan een gevaar zijn voor de volksgezondheid.

Daar moet ik eens over nadenken. Als ik nu naar de dokter ga, dan kom ik geheid in een volle wachtruimte en dan zal je zien dat ik de eerste ben die anderen besmet en misschien wel een nieuwe pandemie ga veroorzaken in de hele wereld. Nee dank je wel, zo wil ik niet beroemd worden. En ik wil ook niet in zo’n steriele ruimte gepropt worden, waar al die mensen zitten met handschoenen en mondkapjes. Ik denk dat ik maar net doe alsof er niks aan de hand is met dat rare wondje. Want met dat gedonder over die Mexicaanse griep was dat ook zo.

Ik ben nog van de oude stempel, zo iemand die niet meteen naar de dokter rent, ook al vindt de regering dat ik dat wel moet doen. Dat wondje op m’n hand begint een beetje te jeuken, nou dan doe ik er wel een papje op van gekookte wortelen en bosbessensap. Deed m’n oma ook altijd bij schaafwondjes. Een dag later was er dan al bijna niets meer van te zien. En ik kon gewoon buiten buiten blijven spelen en alles aanraken.

Schrijver: Rob Chevallier, 31 augustus 2009


Geplaatst in de categorie: welzijn

2.8 met 5 stemmen 720



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)