Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Kerrrrrst

Eind van de middag, dé donkere dagen, het schemert en het miezert en de wijn is op.
Dus alle aanleiding voor een wandelingetje naar de buurtsuper.
Het is nog krap twee weken voor K Dday , en overal zie je voor de ramen de lichtjes weer verschijnen.
Uit kasten en kelders zijn de oude schoenendozen met prullaria weer opgegraven, de eerste ballen zijn op het laminaat aan scherven gegaan, de eerste lampjes blijken in de loop van het jaar de geest alweer te hebben gegeven en allergische optuigers zitten met uitslag vanwege die verdomde naalden.
En dan moet het allemaal nog beginnen.
Voor de ramen zie je de V vorm van de electrische kaarsenstandaard vooral bij de huizen met keurig gestreken vitrage, in de etalages van de designflats hangen hippe linten met druiplichtjes .
In onze wijk is de kinderlijke uitbundigheid die de tokkie buurten kenmerkt tot dusver achterwege gebleven.
Nog geen orgie van neon rendieren, pratende kerstmannen en andere nog uitbundiger parafernalia.
Maar ik houd mijn hart vast, want de zaak is pas deze week op gang gekomen.
Een heel volk debiliseert en zwelgt twee weken in edelkitch en poppetjes en kaarsjes en glimmertjes en sterretjes.
Ieder jaar weer dezelfde ellende, en het lijkt steeds sneller terug te komen. We hebben het gemarineerde konijn nog niet achter de knopen of we staan opnieuw bij Albert Heijn voor gekonfijte truffels in kaviaarsaus.
Met slecht opgemaakte cassieres in blote jurken en inpakjongens met een vlinderstrikje.
Elk jaar duurt net lang genoeg om te vergeten hoe erg het vorig jaar allemaal wel niet was. Gevangen in een cocon van opgedrongen gezelligheid en boertig consumentisme.
En dan die muziek, zelfs de top 2000 wordt een inwisselbaar kunstje met altijd dezelfde deuntjes, filmpjes en verhaaltjes en Queen op 1.
Er is geen ontsnappen aan. Maar één keer 'n jaartje overslaan dat is toch niet teveel gevraagd ?

Kerst was voor mij de stroomstoring waardoor we een avond lang niets maar dan ook werkelijk niets meer konden. In één kortsluiting terug naar de Middeleeuwen.
Geen compu, licht, tv, koken,koffie, verwarming.. alles uit en dicht en stil.
Binnen lezen we een boek bij het zwakke schijnsel van een paar waxinetjes en buiten is het aardedonker.
Als tegen 12 uur 's nachts de zaak weer aanfloept is de straat een waanzinnige zee van licht ,kleur en schetterende sneeuw en kunnen we alsnog de hachee opwarmen.
Straks sta ik toch weer een klein boompje aan te kleden, ontsteek ik de lichtjes en ben ik even terug bij de betovering en de spanning van een kleine jongen die op een koude avond in december met zijn vader op de markt de grote boom gaat halen, die dezelfde avond nog wordt opgetuigd, met veel zilver en chocoladekransjes.
We houden hem op de terugweg samen vast bij het kruis, terwijl de top en de bovenste takken achter ons door de sneeuw sliertten.
Misschien ben ik wel gewoon boos, dat alles altijd maar voorgoed voorbij gaat.

Schrijver: trawant, 24 december 2009


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.0 met 1 stemmen 177



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)