Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

De Kouwe Kant van de familie

'Ik luister naar mijn hart,' zei de moeder van Boaz toen ze met het kindje vol uitslag naar een natuurdokter ging.
'Je moet naar onze huisarts,' hadden ze eerst gezegd. 'Hij weet alles van ons, heeft al onze kinderen ter wereld gebracht!'

En Boaz huilde en had pijn en slikte veel meer medicijnen dan menigeen op de leeftijd van 3 maanden wordt geacht te doen.
'Dit wil ik zo niet langer,' zei zijn moeder. En haar man en zijn familie ten spijt vertrok ze met Boaz onder de arm naar de natuurgenezer.
En iedereen sprak schande, en niemand geloofde haar, en iedereen was bang de macht over deze vrouw te verliezen. Ze spraken over haar wanneer zij er niet was, en wanneer ze de kamer betrad werd er plotseling gezwegen.

De moeder van Boaz. Een stevige, robuuste vrouw, in maat en vorm hetzelfde geschapen als de familie waar ze sinds kort, door huwelijk, toe behoort. Maar haar inborst is anders. Daar waar de familie zich verlaat op het woord, de moraal en de regels van hun eigen traditie, daar verlaat de moeder van Boaz zich op de regels en woorden van haar eigen hart.
De plaats van de moeder van Boaz is aan de buitenste rand van de familie. Of ze ooit tot de kern ervan zal behoren is de vraag. Op feestjes moet ze Boaz afstaan en gaat hij van hand tot hand. Ze krijgt hem, een uur lang betast door familiehanden, bezoedeld door fluisteringen in het oor, besmet met kussen van hypocriete tantes en omes, terug en verdwijnt uit de kamer. Ze vertrekt met hem en dompelt hem thuis in een zuiverend bad.
Er wordt gefluisterd dat ze zich overspannen gedraagt. Ja, ze moeten erkennen dat het er beter uitziet, en ja, ze denken ook dat de pijn en de jeuk verdwenen zijn van het zoete bolletje. Maar dat hoeft niets te maken te hebben met de nieuwe zalfjes, en ook helemaal niets met hoe de moeder er mee omgaat. Kinderen groeien vaak over eczeem heen.

Zal iemand ooit durven zeggen dat Boaz sprekend op zijn moeder lijkt? Of blijven ze ieder gezichtskenmerk per stuk benoemen om maar niet te hoeven toegeven dat hij vooralsnog niets van zijn vader heeft?
De moeder van Boaz heeft haar taak volbracht. Ze heeft de familie de stamhouder geschonken. Ze heeft haar man een treetje hoger op de ladder gezet - het was tenslotte zijn zaad dat het geslacht bepaalde. Maar zij heeft de vrucht met haar eigen lichaam en leven grootgebracht.

En nu wordt het kind van hand tot hand aan de familie doorgegeven. Of er iemand is die zich om haar bekommert zal de tijd leren. Voorlopig zit ze nog in de buitenste rand van de kring tijdens familiefeestjes. De plaats van de kouwe kant.

Schrijver: Pauline van Munster, 29 december 2009


Geplaatst in de categorie: ziekte

2.2 met 4 stemmen 447



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)