Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Euroverliesiesongfestival

Sinds zondag weten we welk liedje België zal vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival in Oslo. We kenden de zanger al, maar het liedje nog niet. Nu ja, kennen. Hij was niet onverdienstelijk geweest tijdens X-Factor en had sindsdien een bescheiden hit met een cover van Bleeding Love van Leona Lewis.

Door de crisis had de VRT dit jaar weinig zin om veel geld te hangen aan verschillende shows, juryleden en deurwaarders om dan uiteindelijk toch iemand te sturen die het zien of horen niet waard is. En dus schoof de arme staatszender zelf iemand naar voor: Tom Dice. Een zanger die zijn mond nog niet opengedaan heeft of al belachelijk overkomt, want voor buitenlanders is Tom Dice gewoon Tom Dobbelsteen. Tot daar onze kansen.

Het duurde niet lang of er kwam van alle kanten kritiek op de keuze. Waarom mogen we zelf geen kandidaat kiezen? Moet een snotneus van 20 die zaagt in plaats van zingt écht ons land gaan verdedigen? En dus moest de arme staatszender bij wijze van charme-offensief toch nog een show in elkaar flansen. Want als de Belgen niet eensgezind achter de inzending staan, waarom zouden de televotende Oostbloklanden dat dan wel doen? Belgium krijgt tegenwoordig van die landen alleen nog twelve points als het op gastvrijheid aankomt.

De show kreeg een naam: ‘Eurosong 2010: een song voor Tom Dice’.
Er hing een groot plasmascherm in het decor met een digitale klok die aftelde, altijd een teken van naderend onheil. Presentator Bart Peeters wees ernaar en zei: ‘Over 55 minuten en 14 seconden horen we eindelijk het lied waarmee Tom Dice ons land zal vertegenwoordigen tijdens Eurosong.’ Waarom nu niet, Bart, als je dan toch vindt dat we er lang genoeg op gewacht hebben? Maar er moesten eerst nog veel vragen beantwoord worden. Wie is Tom Dice eigenlijk? Is hij wel klaar voor Eurosong? En hoe gaat hij best om met de buitenlandse pers? Tom, van nature een schuchtere jongen, met het charisma van een tandenstoker, kon maar moeilijk wegsteken dat hij liever 52 minuten te vroeg aan zijn liedje was begonnen.

En toen kwam de styliste. Terwijl zij haar uitleg deed over welke outfit het zou worden, deed Tom het achter de schermen aan. Eindelijk een komische noot, dacht ik toen hij terugkwam met een opa-hoedje, een veel te spannende jeansbroek en een trui uit de tijd toen mode nog het voorrecht was van de gegoede klasse. Precies een boer die terugkwam van zijn veld, nadat hij had ingezien dat hij in zijn gejaagdheid de broek van zijn zoon en de trui van zijn vader zaliger had aangetrokken. Maar het bleek geen grap te zijn, want de teller stond ondertussen op nul en de presentator riep “Hier is Tom Dice met ‘Me and my Guitar’”.

Drie minuten en vijf seconden later stond het officieel vast dat Tom Dobbelsteen geen hoge ogen zal gooien in Oslo op 25 mei.

Schrijver: Johan De Smet, 14 maart 2010


Geplaatst in de categorie: muziek

4.6 met 72 stemmen 1.356



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)